Dla kogo piszą dzisiejsi poeci
Czy ich słowa trafią pod strzechy,
gdzie codzienność splata się z marzeniami,
a szum ulicy staje się tłem dla ciszy?
Współczesna poezja nie jest kagankiem oświaty,
lecz raczej światłem w mroku,
czyli impulsem do refleksji,
który unosimy jak żagiel na wietrze.
Może to krzyk duszy w tłumie,
gdzie emocje są zbyt głośne,
by usłyszeć subtelne tony,
które skrywają się w sercach.
Czy odnajdą się w niej ci,
którzy pragną zrozumieć,
czy będą szukać sensu
wśród zgiełku codzienności?
Poezja, jak echo w górach,
może dotrzeć tam, gdzie nikt nie zajrzy,
w głąb ludzkich myśli i uczuć,
gdzie każdy wers jest kroplą deszczu,
która budzi ziemię do życia.