Spadł pierwszy śnieg, ulepimy bałwana
Innego niż reszta, Bałwana nad bałwanami
Który władał będzie światem

Do rządzenia potrzeba zimnego umysłu
Śnieg jest zimny
Ale potrzeba też gorącego serca

Wydrążmy Mu jamę
W którą włożymy serce: znicz
I zapalmy, po czym
Z chirurgiczną precyzją zaszyjmy klatkę

Ten płomień nie ma tlenu, zgaśnie - mówią
Weźmy patyk i wywierćmy kanał do serca
Niech będzie jakiś kontakt ze światem zewnętrznym
I może komin, jeśli serce ma płonąć mocno
Wówczas płomień chyba nie zgaśnie
Nie znam się na fizyce
Nigdy nie potrafiłem napalić w piecu

Ale cóż to
Choć serce płonie, On się topi
Płacze w środku
A daszek znicza chroni ogień i każe topnieć dalej
Gorące serce roztopi Go wcześniej
Niż odpłyną inne bałwany

Nie będzie władać światem

Może nie warto było wiercić patykiem?
Kto wie, może wkład wypaliłby się cały
Zanim zabrakłoby powietrza?

Ulegając rozumowi zabiłem Bałwanka
Szadź Jego pamięci

Ale gdy Go już nie ma
Jego serce wciąż płonie