Twoje Wiersze - Jak zakończyłem II wojnę światową

Jak zakończyłem II wojnę światową

biały (bez rymów)

2018-11-19 19:24

Podobno cienka to linia,
a przecież ocean nie-spokojny
dzieli światło i mrok. Skąd przypływam.

Dajcie chociaż ze dwie gwiazdy
przewodnie. Bo tylko te mają wartość na wielkiej wodzie.
Gdzie walczę.
Jeszcze.
Tylko o życie.

Ideały niech idą w pizdu.
Jak mój kochany Indianapolis.

Ugryzę najbliższego rekina,
choć nie on kazał zmieniać historię.

Niemniej ktoś musi ponieść konsekwencje

autor

mirek13

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Adam Nowaczuk

2019-05-13

Niestety w moim przekonaniu nihilistyczne bezimienne nieczułe. Słowem żadne...
Niby nawiązanie do czasów wojny a gdzie jakaś empatia do bohaterskich zachowań bądź też konstruktywna krytyka ?

Mitylene

2018-12-02

Myślę, że termin "wojna" odnosi się nie do walk narodowo wyzwoleńczych, ale jest walką o własne życie...Podmiot liryczny walczy o swoje być albo nie być, tu i teraz na ziemi...cokolwiek to znaczy...może to być walka z chorobą...walka z nałogiem...walka o miłość itd. Widać, że podmiot liryczny chwyta się każdej deski ratunku...Jest i forma prośby o gwiazdy, ale też uciekanie się do ostateczności, jak przedstawione powyżej "ugryzienie rekina". Końcówka nie napawa optymizmem...Jakakolwiek droga walki zostanie obrana ...będą konsekwencje...no cóż...samo życie... Czytanie Pana wierszy Panie Mirku to prawdziwa przyjemność. Pozdrawiam!