Ludzie podobni roślinom
,,skojarzyli mi się z osobami w wegetatywnym stanie" to dobre skojarzenie. Tak również wygląda osoba pochłonięta przez sieć.
Dla mnie ,,podobni roślinom " a zwłaszcza drzewom to też osoby bardziej wrażliwe, często samotne.
Na TW w jednym z komentarzy Uli( naskraju) dowiedziałem się o horoskopie celtyckim. Każdy z nas jest jakimś drzewem.

"Ludzie podobni roślinom" skojarzyli mi się z osobami w wegetatywnym stanie, w śpiączce na przykład. Stąd uśmiech na to, że są światło czuli. Przyznaję, że nie odgadłem Twojego zamysłu dlatego też nie chwaliłem się interpretacją.
Przyznam także, że rzadko mam jakieś głębsze przemyślenia na temat wierszy. Po prostu albo podobają mi się obrazy wykreowane przez autora, albo nie. Tutaj mi się spodobały mimo tego, że nie zrozumiałem Twojego zamysłu.

*myślą zobaczenia-znaczenia

Ciężko chyba by było trafić za moją myślą, że już internetowy świat wciąga nas bez ciał, a wiązka światła ma tu dwa znaczenia. Prędkość jakie osiąga sieć pozwala mi przypuszczać, że w przyszłości całkowicie wnikniemy w światy alternatywne, gdzie będziemy mogli stwarzać sobie wirtualną przestrzeń pełną ideału i szczęścia. Pomogą w tym nowe urządzenia, które zaczęły się od interaktywnych okularów i hologramów. Kto jeszcze 30 lat temu myślał że wiązką światła będzie można przesłać niezliczone ilości informacji i obrazów. To co przewidział Lem wydawało się nieprawdopodobne, a wiele z tego obserwujemy obecnie.
Wyobrażenie sobie,że ludzie będą awatarami nie jest mocno odrealnione.
To jednak jeden z moich nielicznych wierszy, które mogą mieć inną drogę interpretacji. Ta, którą przedstawiła Grażynka wydaje się trafna. Dlatego byłem ciekaw co Ty wyczytałeś z wiersza. Zbyt często ludzie w komentarzach boją się napisać co tak naprawdę wywnioskowali z treści. Nie wiem jak innym piszącym, ale mnie jest miło jeśli ktoś trafi w mój zamysł wiersza. Jeśli nie to znaczy, że nie potrafię myślą nadać zobaczenia i odzwierciedlić ich w treści. Często jest to dla odbiorców zbyt skomplikowane. Tu akurat spodziewałem się tego.

Myślę, że właściwie odczytałem. To nie był uśmiech rozbawienia, ale zadowolenia albo sympatii. Nie wiem, jak lepiej to ująć.
Pozdrawiam ponownie.

Dziękuję. Jestem bardzo ciekaw jak odczytałeś ostatnią strofę, że wywołała u Ciebie uśmiech.

Dziękuję Waldku. Pozdrawiam.