b. dobry wiersz i świetny utwór sprzed ponad 40 lat. W miarę dorastania okulary różowe zaczynają szarzeć /pomijam przypadki dzieci, które dorośleją ze względu na sytuację rodzinną i szybko przestają być dziećmi/
Co do mnie - jestem ssakiem, ssaki to zwierzęta, więc zero buntu.
z uznaniem!
Stefan

Majstersztyk ✌️

I tak
i nie,
jedno przestaje dziwić (choć nie przestaje obrzydzać), inne zaczyna...
Tak mi się zdaje z perspektywy półwiecza z okładem... :)

jestem zwierzęciem, ale się nie buntuję, jest fajnie!
zmieniłem judaizm na narcyzm i działa jak nie wiem.
Szacun i gwiazdy.

Dlatego właśnie nie wszyscy chcą być dorośli. Piękna, wielowymiarowa mini :)

Wiersz wielopłaszczyznowy, daje wiele możliwości interpretacji. W pewnym sensie jesteśmy też lwami, nasze "antylopy" są hodowane. Poza tym wykopaliska udowodniły, że w pradawnych czasach byliśmy kanibalami- więc faktycznie - "nic co ludzkie" nie jest nam obce.
To dziecinne spojrzenie wykształtowało się w nas w drodze zmian kulturowych. Dla dzieci szczepów pierwotnych (np.) i niekiedy agresywnych plemion Indian żyjących w Amazonii
ten widok pewnie normalny i związany jest z zaspokojeniem głodu. Inne kierunki refleksyjne na dzisiaj sobie podaruję. 6/5 Serdeczności

Znakomicie skonstruowana miniatura, wielowarstwowa i wielobarwna, otwarta w aspekcie konotacji i interpretacji. Takie (jakby w 3D) lubię najbardziej. Świetna wieloznaczność frazy spójnikowej "i tak". Można ją czytać jako wniosek podsumowujący, jako wniosek wynikowy, a można jako wyrażenie sposobu.
Ogólna refleksja jest taka, że nolens volens - w systematyce organizmów należymy do królestwa zwierząt wraz z półtora miliona innych gatunków. To niezależne od procesu myślenia mechanizmy i zachowania animalne pozwalają nam przetrwać.
Dalsza część interpretacji jest taka, jak u Staszka, więc pozwolę sobie podpisać się pod Jego słowami.
Najciekawsza jest konstatacja etyczna zawarta w wierszu. Ciemną część naszej natury i osobowości wolimy bagatelizować, wypierać, traktować naiwnie jak dzieci, których przywilejem jest się z tym nie konfrontować. Spotkanie siebie "nagiego" na serio - jest rzadkie, wymaga świadomego samorozwoju.
Pozdrawiam, Michale, z podziwem dla Wiersza :)

Refleksyjny wiersz, zatrzymuje:):) pozdrawiam:)

I tak i nie :)

Wiersz prowokuje

jest na to sposób ... by nie trzymać się wśród takich ludzi ... co drugiego człowieka rozrywają na strzępy ...
i bądźmy jak te dzieci widzące piękno życia ... pozdrawiam serdecznie ...

Kiedy jesteśmy dziećmi, świat wydaje się prostszy, bardziej sprawiedliwy, a okrucieństwo natury budzi sprzeciw. Dorosłość przynosi świadomość, że świat działa według własnych praw – a my, choć uważamy się za wyjątkowych, wciąż jesteśmy częścią tego samego łańcucha. Możemy się buntować, próbować się od tego odciąć, ale w głębi siebie nadal jesteśmy zwierzętami, choć ubranymi w cywilizację.
Dorosłość to nie tylko wiedza, ale i akceptacja rzeczy, które kiedyś wydawały się nie do przyjęcia.
6/5