Słońce schowało się za horyzontem
Lecz znowu nie będę spała do piątej

W szybę puka spokojny, jesienny deszcz
Winnam spać, lecz znowu czuję na plecach ten dreszcz

Choć w środku krzyczę, piszczę, błagam o spokój
Na zewnątrz panuje tylko cisza i pokój

Ledwie co , roniłam dla Ciebie wodospady łez
Czasy święte jak w mitologii czarny bez

Płakałam gdy tylko myślałam o Tobie
O tym jak bardzo chcę mieć Cię przy sobie

Prosiłam, błagałam, aby przestać czuć ból
Lecz teraz wpadłam w znacznie głębszy dół

Chcę tylko w końcu coś poczuć
Znaleźć ukojenie w blasku twych złotych oczu

Zapełnić czymś pustkę i dziurę w mym sercu
Nie chcę już żyć, lecz nadal marzę o ślubnym kobiercu

Tuż obok Ciebie, stojąc przed pięknym krajobrazem
Byśmy mogli już na zawsze, do końca życia, być razem

Ile bym dała kochanie za jedną noc z Tobą
Miłość moją najcięższa chorobą

Niestety skarbie, dzielą nas dwa różne światy
Dwa inne wymiary, które dzielą więzienne kraty

Gdybyś tylko istniał mój miły
Starałabym się z całej siły

By tylko zapewnić ci wszystko czego pragniesz
Te płonne nadzieje zakończą się marnie

Nie ma drogi do świata 2D
Nieważne jak wielkie starania me

Niepoprawny romantyzm, finezyjny strach
Liczę że spotkamy się choćby w mych snach