Dziękuję, Bożenko, rzeczywiście namalował sporo obrazów , w których pojawia się obraz lwa, ten poruszył mnie wyjątkowo tematem, który umożliwiał szerszą, poza estetyczną interpretację! Być może, kiedyś, nastanie czas pokoju...
a tymczasem miłego i spokojnego weekendu :))☀️🌷

Świetnie, to ujęłaś, Uleńko, w tym zawiera się kwinterencja obrazu i wiersza.
Serdeczności i dobrego czasu, Uleczko:))😘

Sprawiłaś mi , Roso wielką radość, dziękuję, Tobie z całego serca:)💕
Pozdrawiam Ciebie, serdecznie:)

Tak, masz rację, to kreacja o nieuchronności śmierci i bezradności, ale taki off top mnie naszedł:). Pozdrawiam.

Z pewnością obserwacje poczynione na National Geographic, pokazują prawdę natury lwa, wiemy też, że raczej polują lwice, a pan i władca wkracza na gotowe, ale obraz jest kreacją Artysty i wymyślił sobie taką pozę królika, która też jest mało prawdopodobna. Dzięki tym zabiegom dzieło staje się bardziej metaforyczne niż relacjujące prawdę.
Dziękuję,  Marku za komentarz i życzę miłego dnia:)☀️

Wiesz Marku, tytuł podałam w oryginalnym brzmieniu, ponieważ w internecie pojawiło się dziwne jego tłumaczenie "Lew bijący królika", co oczywiście nie ma sensu.
Dziękuję, że przeczytałeś wiersz w całości:)😉
Serdeczności, Marku.

Piękny komentarz, Izko, przyznam się, Tobie, że czytałam go z podziwem!
Bardzo, Tobie za niego dziękuję:)🌹
Pozdrawiam serdecznie:)

💝

Elżbieto, przeczytałam Twoje słowa ze wzruszeniem...
Nie byłoby tego komentarza bez Twojej poezji.
Kłaniam się, Droga Przyjaciółko i przesyłam serduszko!

Droga Lariso, przeczytałam Twój esej ze wzruszeniem, dawno nie przeżyłam takiego czytelniczego szczęścia. Przepiękna analiza obrazu i doskonałe wnioski.Jestem zachwycona sposobem interpretacji, Twoją edrudycją, wnikliwością. Gdyby można było ocenić wartość komentarza, to bezapelacyjnie, byłby wart wszystkich możliwych gwiazd, a tak mogę tylko, pokłonić się Tobie, Droga Przyjaciółko i symbolicznie przesłać ode mnie serduszko:))💕

Dodam jeszcze, że w oryginalnym tytule jest królik, ale na obrazie widzimy postać zająca. Długie ciało i uszy. Budowa królika jest zgoła odmienna. I Ty, Przyjaciółko doskonale to zauważyłaś.

Wróciłam do Twojej wspaniałej ekfrazy.
Chciałam skupić się na puencie utworu.
Doskonała puenta. Chyba o takie przesłanie, chodziło też autorowi obrazu.
Malarz tworzył w epoce romantyzmu. Jego dzieło jest przesiąknięte światłocieniem, romantycznym spojrzeniem...
I obraz jest taką niby romantyczną, sielską scenką, ale szczegóły namalowanych postaci temu przeczą.
Rozumiem, że miałaś duży problem z tytułem, bo co to znaczy "Lew bijący królika"? Po pierwsze, to nie jest królik, ale zając szarak... lew nie bije królika, ale pożera szaraka.
Scenka rodzajowa, rodem z łańcucha pokarmowego...
Silniejszy na górze, słabszy (mniejszy) na dole.
Szarak broni się, jest w konsternacji, czuje lęk i strach, ma uszy ułożone wzdłuż tułowia... jest potulny, myśli że przechytrzy lwa. Tylne łapy gotowe do ucieczki. Tylko zaczerwienione lekko, otwarte oko - świadczy o strachu i bólu. Lew ma w oczach zwycięstwo. Myśliwy upolował zwierzynę. Naje się do syta. Spogląda z dzikością w oczach z obawy, aby nikt/nic nie zaburzyło jego zwycięstwa. Trzyma ofiarę mocno łapami i podnosi ogon do góry. Triumfuje.
Twoja puenta z Edenem, łagodzi drastyczny obraz. Usprawiedliwia poczynania lwa. Twoja puenta daje nadzieję na Eden, ale równocześnie podkreśla, że lew jest bez grzechu... kieruje się prawem natury. W odniesieniu do człowieka, refleksja komplikuje się. Człowiek zapatrzony w agresję zwierząt, często staje się zwierzęciem... ale wtedy nie ma dla niego Edenu. Twój wiersz stawia wyraźną granicę pomiędzy okrucieństwem świata zwierząt a światem człowieka. Nie każda dusza powędruje do Edenu. Człowiek stoi najwyżej w hierarchii zwierząt i obowiązują go inne prawa.
Szarak jest ofiarą... bezbronnym życiem, kierującym się instynktem, ale czuje...
Jego ból jest w spojrzeniu. Wie, że nadszedł jego koniec, ale ma nadzieję, że może uda mu się wyzwolić z łap lwa.
Szarak, ofiara... można rzec baranek, białe futerko i niewinność tego małego zwierzątka w łapach lwa.
Życie bez ofiar? Nie ma takiej możliwości. Wyrachowane życie jest żądne ofiar. Ludzkość też je ponosi... poprzez politykę, taką, czy też inną. Zawsze coś za coś... Na świecie nie ma nic, co byłoby podyktowane przypadkiem. Obowiązuję niepisane prawa... i to jest myślę, w jakimś sensie istotą tego obrazu i Twojego świetnego wiersza.
Dziękuję za doznania płynące z Twojej ekfrazy.
Serdecznie Cię pozdrawiam

Jakże  się cieszę, Przyjaciółko, że utwór się Tobie spodobał. Sprawił mi nieco problemu ze względu na tytuł. Jego oczywistość, zmusiła mnie do zmiany pierwotnej koncepcji,  wówczas, pamiętałam obraz, ale nie znałam tytułu. Szczerze mówiąc akurat w tym dziele przeszkadzał mi! Tym bardziej cieszę się Twojej opinii:))
Pozdrawiam serdecznie,  Droga Lariso:))🌹

Dziękuję, Waldi, Artysta namalował kilkanaście obrazów ze scenami zwierzęcymi, lubił chyba lwy, bo na wielu z nich pojawia się właśnie, on.
Pozdrawiam serdecznie i życzę dobrego wieczoru:)😊

Bardzo dziękuję, Kazimierzu, miło, że do mnie zajrzałeś.
Pozdrawiam Cię serdecznie:)🍀

Tak masz rację, Motylku na instynkt zwierzęcy nie ma rady, ale słusznie zauważyłaś metaforyczność sceny.
Pozdrawiam, Agnieszko, serdecznie i dziękuję za wpis:))😍🌷

Dziękuję za odczytanie alegorii utworu. Obraz nie jest bardzo znany, stad nie dziwię się, że mógł umknąć, sama miałam z nim pewien kłopot ze względu na tytuł.
Pozdrawiam serdecznie:)☀️

Bardzo dziękuję, Grażynko, za trafny komentarz, masz rację!
Dużo serdeczności dla Ciebie💕

Niestety, taki on jest! Dziękuję, za to odczytanie utworu.
Pozdrawiam serdecznie, Leniu:)🌺

Bardzo dziękuję, Maćku:)💙

Dziękuję, Lidio, przyznam się, że mnie samą zaskoczył tytuł, jego drastyczność! Strofa haikowa, właśnie taką miała odegrać rolę.
Dobrego dnia:)☀️🌺

Tak, Aniu, to właściwa interpretacja!
Pozdrawiam, Cię serdecznie:)🌟

Słusznie i dziękuję, Andrzeju za odniesienie jego treści do współczesności.
Pozdrawiam Ciebie serdeczne:)☀️

Masz rację, czasem pomaga tytuł, akurat w tym obrazie, tytuł był dla mnie przeszkodą, ale nie mogłam, go pominąć.
Dziękuję za wpis i serdecznie Ciebie pozdrawiam:)🌟

Dziękuję, Staszku, za wspaniały komentarz:))
Serdeczności 😊

Bardzo dziękuję,  Odyseuszu, lubię nawiązywać do obrazów wielkich artystów, ale najczęściej wybieram, te mniej znane i które mnie samą poruszyły, a to jedno z nich.
Serdeczności i dobrego dnia:)☀️

Dokładnie tak, Rzabko, dlatego ten wiersz pisałam dwa razy, tytuł zepsuł mój zamysł, początkowo widziałam tylko obraz i jedynie oko królika wskazywało, że to nie scena z Edenu, ale gdy szukałam informacji o dziele, nie dało się ukryć z jakim zamiarem było tworzone. Tytuł jest jednoznaczny, a jednak chciałam złagodzić i stąd ostatnia w zapisie haikowym strofa!
Pozdrawiam serdecznie, Rzabciu i dziękuję za wnikliwy komentarz:))😘

Bardzo dziękuję, Krysiu:))
Pogodnego dnia:)🌷

Zajrzałam, zajrzałam, bo co bym miała nie zajrzeć. 🤗😁😇

Dziękuję za podpowiedzi, literka dodana, przypisy usunięte, zostawiłam tylko tłumaczenie tytułu, ponieważ w Internecie, ten obraz jest podpisany jako "lew bijący królika"! Sprawdziłam link, u mnie się otwiera.
Dzięki, że do mnie zajrzałaś, a ja czytałam właśnie, Twój wiersz!
Serdeczności:)🙋‍♀️

P.S. Tera działa 🤗😊