Proszę bardzo.

Bardzo dziękuję;-)

Bycie analizowanym to rzeczywiście uczucie bardzo intymne, bo wówczas nasza twórczość staje się jakby otwartą księgą, w której każdy wers jest częścią nas. To cudowne, że poezja daje Ci taki żar, który pcha do działania. Czasami to właśnie ta erupcja emocji sprawia, że tworzenie staje się prawdziwą przyjemnością i odzwierciedleniem tego, co w nas najgłębsze. Najwyraźniej, Twoje wiersze są wynikiem autentycznej pasji, której nie można niczym zastąpić. Wszystko jedno (a może jednak nie?) jak je czytelnik komentuje, bo dzięki temu wiersz żyje! Więc niech czytelnik ma się dobrze, a ja i Ty przy okazji.

Podczas licealnych lekcji polskiego, z lubością wsłuchiwałam się w analizę wierszy, omawianą przez moją polonistkę, panią Elżbietę, która pierwsza pozwoliła mi uwierzyć, że poezja mnie lubi. Nie miałam większych problemów z wczuwaniem się w emocje poszczególnych autorów i dużą frajdę sprawiało mi zagłębianie się w przestrzeń realiów, w jakich tworzyli, by móc choć trochę mocniej zrozumieć "co autor miał na myśli". Była to dla mnie swoista zabawa, niczym profilerka, określałam w wyobraźni zarys myśli autora. Zapewne często chybiony, ale empatyczne podejście nie pozwalało mi przestać snuć idee.
Nie sądziłam jednak, że kiedyś sama stanę się obiektem takich analiz i to uczucie jest wysoce dalej idące w swej emocjonalnej intymności twórczej. Autor jest nagi - tak bym to podsumowała. Ale nie czuję w związku z tym zimna, co więcej, żar zalewa poezję we mnie i niczym wulkan domaga się erupcji.
Dziękuję...
Dla takich komentarzy piszę.

No i oblałeś mnie purpurą...
Dziękuję.
Bardzo.....

Zgadzam się. Wiele lat mi zajęło zrozumienie tego, że im częściej się oglądam za siebie, tym wolniej idę naprzód. Jednak wspomnienia to świetny "materiał budowlany" dla wierszy;-)
Wszystkiego dobrego na Nowy Rok!

Chciałabym znać się na biologii, niestety posiadam tylko wiedzę szczątkową w tym zakresie.
Pozdrawiam!

Dziękuję, pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego na Nowy Rok