.
Bladoróżowym przedświtem przyszła... wiosna,
objęła świat z czułością.
Z powiewem wiatru przyniosła płatki z wiśniowego sadu,
delikatnie musnęła, zapachem letniego poranka.

***

Twoje dłonie najczulsze.
Nieśmiało kradłeś pocałunki.
Nasza młodość była niewinna, rumiana od wstydu.
Wiatr wzruszony ucichł... troszeczkę zmieszany.
Był świadkiem niejednego,
a jednak takiej tkliwości w tym brutalnym świecie,
już dawno nie widział.

***
Świat ulewą zadzwonił, piwonie przygarbił w ogrodzie
i płakał... Płakał razem ze mną,
za tą która mi życie dała i czułością otulała
każdy dzień.
Zostawiła pustkę w sercu i zmarznięte dłonie.

***
Maleńkie szczęście pachnące oliwką i zapachem deszczu przyszło... Utuliłam w ramionach jak w kołysce.
Bezzębnym uśmiechem obudziło to co nienazwane.
Troską i niepokojem nieprzespanej nocy...czułością, jedwabnego dotyku.

Szczęściem zaciśniętych na szyi rączek.