Twoje Wiersze - Zmierzch marionetki

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

11 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Bożena Joanna

2024-12-14

Dominuje wrażenie przegranej, niemożność boli.
Pozdrowienia!

mis

2024-12-15

Marionetkowy styl życia... Pozdrawiam:)

Maciek.J^(*)

2024-12-11

super, lubię wiersze o teatrze nawet kukiełkowym

mis

2024-12-11

Dzięki serdeczne.
Pozdrawiam.

JoViSkA

2024-12-10

Smutna refleksja, że wszyscy jesteśmy pociągani za sznureczki jak marionetki nawet sobie z tego nie zdając sprawy
Pozdrawiam

mis

2024-12-11

Różnie z tym jest,,,:)
Pozdrawiam milutko.

Elżbieta

2024-12-10

Przeczytałam poniżej komentarz, też sądziłam, że jestem niesterowalna, po czasie okazało się, że tak nie było, tylko tego byłam nieświadoma, chyba właśnie na tym polega teatr marionetek, żeby tak zręcznie sterować, by nie było widać. W wierszu pojawił się jeszcze inny aspekty, wynikający z wieku i bywa, że koniecznej zależności od innych i to dopiero jest "teatrzyk"!
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

mis

2024-12-10

Zapomniałem - cieplutko i serdecznie pozdrawiam :)))

mis

2024-12-10

Bardzo, bardzo ciekawy opis marionetkowy przedstawiła.ś do mego wiersza.

JaSnA7

2024-12-10

Fajny wiersz...
Może czasem ktoś czuje się marionetką, obecnie chyba to się zdarza, taki mamy klimat...
Ja jednak jestem "niesterowalna", więc się nią nie czuję.
Trzeba mieć prosty kręgosłup :)
Ani prawy, ani lewy:)
Pozdrawiam:)⭐️

mis

2024-12-10

Dziękuję za rzeczowy i konkretny komentarz. Serdecznie pozdrawiam :)

Kazimierz Surzyn

2024-12-10

Piękna, ciekawa refleksja wraz z puentą, pozdrawiam serdecznie.
6/5

mis

2024-12-10

Dzięki serdeczne. Pozdrawiam.

Marek Żak

2024-12-10

Niektórzy dla wygody, z pragmatyzmu, ze strachu, słabości przyjmują rolę marionetek, sterowanych skądś tam. Tak było zawsze, więc nihil novi.
Pozdrawiam

mis

2024-12-10

Marionetkowy żywot kiedyś znika, nic nowego - nie panika.
Pozdrawiam.

Annna2

2024-12-10

Czasem próbują człowiekiem sterować- jak pacynką.
I czasem udaje się uciec
a czasem nie
5/6

mis

2024-12-10

Oj tak, tak!
Pozdrowienia :)

ajw

2024-12-10

A może tak na zakończenie zerwać wszystkie sznurki i odstawić taki taniec, że wszystkim oko zbieleje? Wreszcie być sobą i zyskać tym samym energię życiową? ;))

mis

2024-12-10

Temat do przemyślenia :)))
Dzięki i pozdrawiam serdecznie.

Krystek

2024-12-10

Nasze życie podobne jest
do losu marionetki.
Piękny wiersz , czytałam
z podobaniem
Ślę moc serdeczności:).

mis

2024-12-10

Ogromne dzięki i serdeczności :)
Pozdrawiam :)

LydiaDel

2024-12-10

W życiu, jak na scenie. Gramy swoje role, wytrwale, do końca. Puenta wyśmienita. 6/5 Serdeczności

mis

2024-12-10

Dziękuję bardzo serdecznie.
Pozdrawiam milutko :)

sturecki

2024-12-10

W życiu, jak w teatrze, warto grać z pasją, choćby dla siebie, kiedy kurtyna opada. „Nagle światła gasną, mrok na scenie” – to moment, w którym marionetka uświadamia sobie nieuchronność końca, pełen smutku i refleksji. Wiersz opowiada o przemijaniu, zarówno w życiu, jak i w sztuce, gdzie nawet najpiękniejsze role muszą ustąpić miejsca nowym. Dobitnie widać to we frazie: „ostatkiem sił... sznurkami targam” – bo pokazuje walkę do samego końca, mimo świadomości zbliżającego się zmierzchu.

mis

2024-12-10

Dziękuję za dogłębną i trafną analizę wiersza.
Pozdrawiam.

Pokaż więcej

Logowanie

Zmierzch marionetki

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji