Kochałem bezgranicznie, wszystkie myśli Jej czytałem,
Najcudowniejszy Skarb życia, dla siebie Ją miałem,
Dałaś dla mnie wszystko, szczęście, miłość, radość, łzy,
Noszę Cię w swoim sercu, wspomnieniami są każde dni.

Kromkę wiejskiego chleba dzieliłaś ze mną sprawiedliwie,
Rozmawiałaś, wspominałaś dawne czasy, rzewnie, tkliwie,
Krzyczałaś, płakałaś, na ścieżce życia miłość też ścieliłaś,
Ze wzruszeniem Ci za to dziękuję, że ze mną zawsze byłaś.

Zerwany ze snu nocnego, często z Tobą rozmawiam,
Skromną moją duszę z synowskiej miłości okrawam,
Ty ciągle teraz milczysz, nie mówisz - czekam na Twe słowo,
Pragnę Cię znowu usłyszeć jak dawniej, tak na nowo.

Została mi tylko Twa fotografia i zegar bardzo stary,
Razem z Tobą stanął, zaciągnął szare, wiejskie kotary,
No i ta, Twa ostatnia droga... pozostały wspomnienia,
Często się przytulam Mamusiu, do Twego chłodnego cienia.
/mis/