Twoje Wiersze - Dzień za dniem...

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

16 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Kazimierz Surzyn

2024-09-28

Uroczo z nostalgią, pozdrawiam ciepło.
6/5

_wena_

2024-09-28

Dziękuję bardzo i ślę serdeczności :)

sisy89

2024-09-24

Piękne i nostalgiczne, pozdrawiam serdecznie :)

_wena_

2024-09-27

Dziękuję i odwzajemniam serdeczne pozdrowienia :)

Wanda Kosma

2024-09-24

Pięknie napisane. "Żyję, więc jestem" to jedno z najwspanialszych pogłębionych uświadomień, jakie można sobie z wdzięcznością powtarzać każdego poranka. Super! Pozdrawiam serdecznie :)

_wena_

2024-09-24

Dziękuję Wando za słowa uznania dla monologu i cierpliwość w ponownym czytaniu i komentowaniu moich starych "wierszy"
Cenię Ciebie jako poetkę a przede wszystkim jako mądrą kobietę.
Jesteś wielka! Pozdrawiam bardzo serdecznie :)

Tiara

2024-09-23

Dziś przyśnił mi się mąż. Chorował, odszedł ponad 10 lat temu. Wciąż za nim tęsknię ale mam 3 pięknych dzieci, dla których żyję. Dla świergotu ptaków w ogrodzie również. Cieszą mnie małe sukcesy i wciąz z nim rozmawiam, opowiadam, proszę by nocą przychodził częściej bo tam nie mam świadomości, że już go nie ma...

_wena_

2024-09-24

Tiaro, po przeczytaniu komentarza, poczułam smutek w sercu i powróciło przykre wspomnienie z mojego dzieciństwa. Moja mama młodo owdowiała i sama wychowywała nas - trzy córki.
Od czterech lat jest wdową, więc staram się zrozumieć kobiety, które nie z własnej woli, straciły swoich partnerów życiowych.
Ciepło pozdrawiam.

Driana

2024-09-23

"(...)kiedy za oknem słychać świergotanie,
nasuwa się jedna myśl; żyję, więc jestem."
:)

_wena_

2024-09-23

Przed moimi oknami rosną stare topole i o świcie ptasie trele uświadamiają mi, że nowy dzień się budzi a ja witam go uśmiechem.
Dziękując za przeczytanie i komentarz, pozdrawiam Cię serdecznie :)

amarok

2024-09-22

...

_wena_

2024-09-23

Monia

2024-09-22

Pełne nostalgii pozdrawiam;)

_wena_

2024-09-23

Dziękuję i ciepło pozdrawiam :)

Waldi1

2024-09-22

czasem lepiej jest być samej ...bo co jak złe powietrze wpuścisz do chaty ...to długo smrodu się nie pozbędziesz ... pozdrawiam serdecznie ...

_wena_

2024-09-23

Masz rację Waldi. Mieszkam sama ale nie odczuwam samotności, rodzina i przyjaciółki ubarwiają moje życie :)
Pozdrawiam Cię serdecznie :)

Elżbieta

2024-09-22

To prawda, warto sobie to powtarzać i żyć! Piękne wspomnienia zachować z wdzięcznością.
Pozdrawiam serdecznie, Weno:)⭐

_wena_

2024-09-23

Elżbietko, dziękuję za przeczytanie i ciekawy komentarz;
serdecznie pozdrawiam i życzę udanego tygodnia :)

Marek Żak

2024-09-22

Takie bywają niestety koleje losu. Finał przypomina mi duet z Cyganerii Pucciniego, w którym bohater narzeka na los, ale gdy rankiem widzi pierwsze promienie słońca nad dachami miasta, wstępuje nowe życie. Pozdrawiam serdecznie.

_wena_

2024-09-23

Ilekroć przeznaczenie mnie zaskakiwało, starałam się nie wybiegać za daleko w przyszłość. Łaski nie niełaski losu przyjmuję z pokorą, wiedząc, że na przeznaczenie nie mam wpływu.
Dziękuję za wgląd do wiersza i ciekawy komentarz.
Serdecznie pozdrawiam :)

la clamot

2024-09-22

nostalgicznie ale na szóstkę z plusem

kłaniam się
wszystkiego dobrego

_wena_

2024-09-23

Dziękuję za wgląd i miły komentarz.
Wszystkiego dobrego życzę :)

Dagmara^(*)

2024-09-22

Samotność jest trudna do zniesienia. Czas biegnie, ale jednak żyć trzeba jeżeli jest nam to dane....
Pozdrawiam serdecznie Wenko :)

_wena_

2024-09-23

Dziękuję Dago za wgląd do wiersza i ciekawy komentarz.
,Ślę serdeczności :)

Odyseusz62

2024-09-22

Wolność to nie samotność choć niektórzy je mylą.
Pozdrawiam.

_wena_

2024-09-23

Można być wolnym i nie czuć wolności, ale nie mylę jej z samotnością, bo choć mieszkam sama, jestem otoczona rodziną i przyjaciółmi :)
Dziękuję i pozdrawiam.

Annna2

2024-09-22

A czas tak szybko leci- za szybko

_wena_

2024-09-23

Kto pogania czas to czuje jego lot, ja nie przepuszczam go przez palce i niespieszno mi donikąd.

Larisa

2024-09-22

To prawda... trzeba jednak cieszyć się życiem
pomimo wszystko. Los pisze dla nas nieprzewidywalne scenariusze.
Doznajemy osamotnienia, smutku... cierpimy, ale żyjemy.
Piękna melancholia z wydatną nutą optymizmu.
Serdecznie Cię pozdrawiam

_wena_

2024-09-23

Cieszy mnie każda przeżyta chwila, świadoma tego, że z każdym dniem ich ubywa.
Dziękuję Lariso za przeczytanie i ciekawy komentarz.
Ślę pozdrowienia i serdeczności :)