Jednak tytuł to "Papierowe ptaki"
https://youtu.be/NP8vCsid6Bs?si=N_C240SRy3h8_24T

6/5

przeceniasz moją durnowatość; ja tutaj się często wygłupiam w pisaniu komentarzy, ale jeszcze metaforę od prawdziwej chęci naturalnie rozróżniam.. - no co Ty? zapomniałaś mnie całkiem? ps. chyba miałaś wyłączonego powiadamiacza - popatrz sobie w wolnej chwili na Twoje teksty wstecz - doszedłem do czegoś w rodzaju nawoływania kogoś, kogo widocznie bardzo lubisz i poczułem swój zapał zupełnie nie na miejscu - tam się całkiem zatrzymałem i już nic więcej nie czytałem - czasami tak niewiele trzeba.. ps. do tego wiersza; jest tutaj potrzeba bohaterki, żeby się wznieść ponad chmurami jej powszedniości i najchętniej tam już pozostać - nie ma potrzeby drugiego człowieka nawet żeby było się do kogo uśmiechnąć, a wyznacznikiem wysokości jest jedynie los Ikara - umierać więc nikt tutaj nie chce - pofrunąć by zapomnieć i nasycić widokiem; skrzydeł nie idzie pożyczyć to może chodzi tylko o szczęście; życzę Ci z całego serca.. pzdr.

Do latania wystarczyłyby skrzydła jednego ptaka , ale prośbę lepiej kierować do większej grupy , wtedy jest większe prawdopodobieństwo , że znajdzie się ten jeden chętny ;) A tak naprawdę skrzydła są tu jedynie metaforą :)
Dziękuję za czytanie i komentarz :) Pozdrawiam :)

Dziękuję i pozdrawiam :)

Mądre przesłanie :) Pozdrawiam Jarku :)

Dziękuję za odwiedziny i łączę ciepłe pozdrowienia :)

Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

"To marzenie nie o lataniu, lecz o ucieczce – od ciężaru, od ziemi, od siebie na chwilę " - to jest cała istota przekazu :) Jak zwykle trafnie :)
Pozdrawiam Staszku :)

Może kiedyś się odważę ;)
Pozdrawiam :)

Dziękuję Krysiu za podzielenie się swoją refleksją :)
Pozdrawiam ciepło :)