Osobliwość nostalgii
Ściana mglistego poranka
melancholijnie spowita w mroku
leniwie uwalnia nadobność barw
jesienną nostalgią nastraja.
Roztańczone liście
odsłaniają nagość smutnych drzew
szarość buja w obłokach
refleksja wspomnienia utrwala.
Jesień w zimę ociężale się zmienia
usypiając przelotne marzenia
intelekt zastyga w zamyśleniu
murem myśli przedzielony.
W otchłań nostalgii zapada czarownie
spogląda ukradkiem
uśmiechając się do mnie.