Twoje Wiersze - Filozofia patrzenia

Filozofia patrzenia

rymowany

2024-11-07 13:10

To wszystko marność nad marnościami
Mówi Kohelet w tej swojej Księdze
Trzeba by zmierzyć się z trudnościami
Dając przypowieść w swojej udręce

Ktoś powie zatem gdzie prawda stoi
Firmament życia czy opowiastka
Ziemia jest częścią owego świata
Sekunda w czasie owa namiastka

Raj utracony nie może nie z końca
W tym trzeba szukać nadziei
Wierzący wiedzą co nas odtrąca
Mamy wejrzenie na to co nas dzieli

Dusza jest wieczna to grunt spotkania
Brak głębi w wieczność złym zapatrzeniem
Bóg smutkiem swoim traci oddania
Dzieci nie wierzą są zatraceniem

Poezja życia to źródło wieczne
Każdy poemat liryczna piosnka
Jest wyznacznikiem co jest konieczne
To też cegiełka i Boga troska

autor

Zbigniew Dumowski

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

sturecki

2024-11-07

Wiersz ten rozważa sens życia i wieczności, odwołując się do refleksji Koheleta o marności ludzkiego istnienia i nadziei na coś wykraczającego poza przemijające chwile. W duszy, która szuka głębi i patrzy w wieczność, można znaleźć spotkanie z Bogiem, a poezja życia, jak liryczna pieśń, staje się formą duchowego wyrazu i sposobem na zrozumienie naszej roli w świecie. "Poezja życia to źródło wieczne" - brzmi przekonywująco. Być może to właśnie w chwilach, gdy wpatrujemy się w to, co trwałe i święte, odkrywamy, co naprawdę ma znaczenie.