Szczerze mówiąc, najbardziej podobają mi się pierwsze cztery wersy jako osobna miniatura.
Później jest sporo waty poetyckiej.
Rozwlekania w czasie i przestrzeni.
Bo np. co wnosi ta strofoida w tym kształcie?
"Ten brud
wycieka im z oczu.
Z ust. Z głębi gardeł,
mieszkań,
korytarzy, które prowadzą do tych mieszkań.
Z wind, które prowadzą do tych korytarzy,
z klatki schodowej i piwnic,
do których znoszą spakowane w kartonowe pudła
nieopisane tajemnice."

dlaczego nie?:

"Ten brud
wycieka zewsząd
najwięcej z piwnic
do których znoszą spakowane w kartonowe pudła
nieopisane tajemnice."

Itp., itd.

Kwestia gustu, bo ja jestem zwolennikiem szanowania słów w poezji.
Szczególnie w wierszu białym, czy wolnym, bo w rymowańcu można sobie popłynąć.
Fajne są konstrukcje językowe (jak choćby z tymi tajemnicami wplecionymi w brud, czy dwuwers z jajkiem.
Ty masz poetyckie jaja (szowinistyczny komplement :)), ale jednak bym się streszczał i dał czytelnikowi większe pole do interpretacji, pracy wyobraźnią i inteligencją.
Ale to moje - obrzydliwie subiektywne zdanie :)
Pochwalony :)