Twoje Wiersze - Królowa śniegu

Królowa śniegu

rymowany

2025-08-19 11:48

Świeca gromniczna.
W jej dniu się urodził.
Chwalił z nią Boga każdego roku.

W plandemię hersztynia, bo tak jak matka
z gór,
pomimo zakazów
dała się pomodlić.

Zamknęłam mu oczy. Ucałowałam.
— Odszedł spokojnie.

Wcześniej tak się bronił.
Nad rzeką mieszkał i
w niej pływał dzieckiem.
Tam pstrągi srebrzyste,
ze wsi chłopacy.

autor

aff^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jan Kępiński

cztery godziny temu

Spokój śmierci - odszedł lecz nie cały, zostały pstrągi, chłopcy - pamięć.

Elżbieta

ponad pięć godzin temu

Pięknie Ją nazwałaś, to "przejście", było łagodne więc przestał się bronić!
Pozdrawiam serdecznie, Aff:)⭐

Przeboski Mandaryn

dziesięc godzin temu

Bardzo ciekawy wiersz

aff^(*)

dziesięc godzin temu

Dziękuję, pozdrawiam .

Monia

dziesięc godzin temu

Takie trochę odejście od pewnego rodzaju wiary w Boga, bardzo wielowymiarowy utwór pozdrawiam serdecznie 😉

aff^(*)

dziesięc godzin temu

Czemu odejście? Jedyne odejście to było niepozwalanie członkom rodzin na przebywanie w szpitalu na oddziałach. Rodziny tylko się powiadamiało, jeśli ktoś zmarł.
Czasem personel samowolnie postępował inaczej i jednak można było się pożegnać, Tutaj akurat już po śmierci, ale niedługo po niej.

(Pewnie coś źle napisałam).
Pozdrawiam :-)

Monia

dziesięc godzin temu

Albo jakieś przymuszanie do porzucenia pewnych rzeczy 😉

sturecki

ponad dwanaście godzin temu

Takiej wersji królowej śniegu nie znałem. Tu wspomnienie o bliskim miesza się z obrazami wiary, dzieciństwa i spokojnego odejścia. Po przeczytaniu zostaje czuła nuta – jakby cała jego droga, od rzeki po modlitwę, zamknęła się w spokojnym pożegnaniu.
6/5