Porcelana z Cypru
z uczuć mężczyzny
ktoś zostawił lalkę
z bardzo starej porcelany
Nigdy wcześniej
być może nie widział
równie pięknej twarzy
o delikatnych rysach
niemych ust prostego nosa
i wielkich oczu
przeszywających go tak
że nagle poczuł!...
"Moje Serce!"
Uderzył kolanem w granit
potem drugim i wreszcie
cały na wznak jak długi
runął u stóp pustych
oczu martwej porcelany
I kiedy tak pękało jego
kruche od dawna światło
mężczyzna wciąż szeptał:
"znalazłem... a jednak
znalazłem cię..."