X
Zwątpienie /zcyklu STANY DUCHA/
biały (bez rymów)
2021-04-06 08:32
Zwątpienie /z cyklu STANY DUCHA/
Przychodzi pod rękę ze zmęczeniem,
na plecy wsiada i o sens życia pyta.
Przygniata racjonalnie.
Pyta się:
- „Po co ci to wszystko?”.
Wmawia, że się niepotrzebnie trudziłeś.
Wie, że ci przykro.
- „Wzloty? Po co ci wzloty?
Marzenia?
Toć śmiesznostki!
A ta cała twoja szamotanina,
komu ona potrzebna?
Zanucę ci „depresyjkę” –
to taka sugestywna melodyjka.
Widzisz, jak wpada w ucho?
Och! Posłuchaj i… się powieś.”.
O, niedoczekanie twoje!
Samo się wieszaj!
Precz z mojego karku!
Wystarczy mały bodziec
i znów się poderwę do lotu.
Tobie zaś wstrętne zagram na nosie.
Ty przecież wiesz, że są wartości,
którym schlebiam.
Tam nie ma miejsca dla ciebie.
Precz wstrętne!
Bogumił Pijanowski
Przychodzi pod rękę ze zmęczeniem,
na plecy wsiada i o sens życia pyta.
Przygniata racjonalnie.
Pyta się:
- „Po co ci to wszystko?”.
Wmawia, że się niepotrzebnie trudziłeś.
Wie, że ci przykro.
- „Wzloty? Po co ci wzloty?
Marzenia?
Toć śmiesznostki!
A ta cała twoja szamotanina,
komu ona potrzebna?
Zanucę ci „depresyjkę” –
to taka sugestywna melodyjka.
Widzisz, jak wpada w ucho?
Och! Posłuchaj i… się powieś.”.
O, niedoczekanie twoje!
Samo się wieszaj!
Precz z mojego karku!
Wystarczy mały bodziec
i znów się poderwę do lotu.
Tobie zaś wstrętne zagram na nosie.
Ty przecież wiesz, że są wartości,
którym schlebiam.
Tam nie ma miejsca dla ciebie.
Precz wstrętne!
Bogumił Pijanowski
