Musiałem zatrzymać się przed tym wierszem, bo sięga w obszary mi bliskie, czyli w obszary wygenerowane przez symbole religijne , czyli te , które być może najszerzej wprowadzają nas w Tajemnicę. Drzwiczki otwartego tabernakulum przywodzą na myśl obraz raz domu, raz szpitala, co pozwala na ciekawą refleksję. Bóg "był w krytycznym stanie" już w czasach biblijnych, a w jednym z Psalmów, spisanych przecież kilkaset lat przed naszą erą , ktoś nawet stwierdził , że "Boga nie ma". Jednak przetrwał On do dziś i przetrwa dalej , dopóki to Wszystko będzie trwało. Nadzieja , że Bóg "nabierze mocy" wyrażona w wierszu, jest w istocie ukrytą modlitwą o "przydanie wiary", też przecież zawartą w Ewangelii . Więc tak naprawdę- wiersz jest stricte chrześcijański , jeśli chodzi o jego wymowę i ostateczne przesłanie. Sposób zapisu tego przesłania jest świeży i nietuzinkowy, a więc jest szansa , że w przeciwieństwie do poezji dewocyjnej, wiersz Twój przemówi do współczesnego umysłu. Nie przejmuj się brakiem komentarzy. Twój wiersz jest bardzo dobry i wybija się mocno tematem ponad inne. Pozdrawiam.