Jestem jak powietrze rozpraszające się naturalnie i spokojnie .
Wypuszczam swój oddech spokojny ,lecz czasem zawiły .
Unoszę się i patrzę na wszelaki zakątek świata.
Hulam tu i tam odwiedzając każdą możliwość świata rzeczywistego .
Zahaczam struny uczuć uniosłych , aż po ciemność traconą w kąt .
Czasami zatrzymuję się na dłużej,gdyż coś mnie zafascynuje .
Bywa ,że przejdę jak tornado niszcząc dookoła wszystko co zaburza mój przepływ energii
stabilności jednej wiadomej prędkości obustronnego wzniecania się ,aż po spełnienie.
Jestem powietrzem wzburzam cię wodo do granic twych możliwości .
Daję ci wybór i niosę przesłanie .
Albo się wzbraniasz i pianę swą puszczasz ,albo tańczysz ze mną tak aby każde z nas było ważne.
Jestem powietrzem zaś Ty ogniem .
Podsycanie twej ciekawości i rozwoju iskiernego jest moim wyzwaniem .
Brak mego powietrza ,to brak Ciebie .
Dusisz się beze mnie i upadasz.
Dostęp do mojej aury daje ci wzrost witalnych sił,
rośniesz po to by się spalić i powstać ponownie .
Twoja lekcja odrzucić wszystko i szukać zamiennika miłości mej
czy podnosić świadomie swój poziom energetyczny ?
Ja jestem powietrzem ,a ty zaś ziemią .
Ja cię przenoszę z miejsca na miejsce ,gdyż sama nie potrafisz
uczynić kroku w przód .
Jesteś zbyt słaba ,by podjąć ten trud.
Jestem twym oparciem i dzięki mej furii wznosisz się na wyżyny .
Tworzysz pustynną burzę dając swój gniew.
Bo ja jestem żywiołem powietrza i ty ma droga też.
Razem przeplatamy się w tańcu wiosennej mżawki.