Traktuję Twoją modyfikację jako licentia poetica.
Mój łacinnik, profesor Różycki, mawiał, że nie jest ona językiem martwym, póki nie usłyszymy, jak kłócono się w nim na bazarze. Zawsze pytał, "A skąd wiesz, jakby to powiedział Cyceron?" Nie mamy nagrań i gadamy łaciną, jak ją skryba zapisał, nie wiedząc, czy dobrze. W Twojej wersji, kości stają się bardziej w "ryzykiem". No cóż... Cezar też wielkim ryzykantem był.
Udzielisz mi odpowiedzi w kwestii "Spoudogelodionu" :-)?

"Wrzucam do Rubikonu
Kostkę Rubika
Jak współczesny Cezar"
Zgrabna gra słów nawiązująca do wydarzeń historycznych. "Wrzucam" otwierające utwór, samo rozpoczęte twardą głoską. Dzięki temu początek wybrzmiewa równie mocno jak zakończenie.
"Aleae iactate sunt"
Tutaj według naszego reaserchu pojawiła się drobna literówka (podobno powinno być: Alea iacta est), ale nie jesteśmy znawcą łaciny, więc nie mamy pewności.
"Toczą się i toczą."
I te kostki jak ludzki los, zawsze trzymające w niepewności. Co wypadnie? Co przyniesie kolejny dzień?
"Wyzwanie
Rzucone w twarz losowi"
Pierwszy wers wydaje się odpowiedzią a nasze pytanie. Wielcy, jak Cezar, jak Napoleon, czy jakikolwiek inny wybitny w swoim czasie taktyk, nie mogą polegać jedynie na szczęściu.
"Rzucamy kostką
A nie zawsze gramy fair"
Tak to już jest. Zwycięstwo wbrew "losowi" może kosztować wiele, ale są tacy, którzy są gotowi osiągnąć je za wszelką cenę.
"Czekaj na mnie
Antoniuszu."
Wezwanie do przyjaciela, do podwładnego, do zausznika? Otwarte zakończenie, nadające wymowy pewnego rodzaju listu.

Pozdrawiamy i spokojnej nocy.

Jedni żyją uczciwie drudzy nie. Pozdrawiam