Taka powinna być miłość 💕

Bardzo mnie poruszył ten refleksyjny nie monolog, a raczej dialog między świadomym odbieraniem a odbieraniem uczuciami. Tłumaczenie sobie na zasadzie pytań i odpowiedzi, jak coś działa i dlaczego tak działa, w odniesieniu do niedającego się złapać i określić uczucia i jak najbardziej widocznej charakterystycznej rzeczy jaką są czyny. Chwilę zastanawiałem się nad porównaniem do Ikara, ale ja znalazłem tam analogię do czegoś co można nazwać właśnie osiągnięciem uczucia za pomocą czynów. Poczuć ciepło jeszcze mocniej, czyli zbliżyć się do słońca tak jak jeszcze nikt inny. Takie myśli mnie nachodzą kiedy czytam ten wiersz, i chociaż czuje że można go interpretować wiele razy, to takie jest moje pierwsze spojrzenie. Sam kiedyś popełniłem zahaczającą o ten temat refleksję w "Tańczący liść", pewnie dlatego mi do niej tak blisko. Tak czy siak, zatrzymał mnie Twój wiersz, bo lubię chyba o takich sprawach czytać z innych perspektyw. Trochę długo mi wyszło, więc tylko jeszcze pozdrawiam ;)
Zaspany.

Dla mnie miłość nie jest uczuciem, uczucia są tylko składnikami miłości ;) Może nawet takimi cegiełkami, które budują głęboką więź. Uczucia zawsze są zmienne, kalejdoskopowe. Można tym też chyba wytłumaczyć tę częstą zbieżność słów: kocham i nienawidzę. Jednocześnie ;) Myślę też, że na samych uczuciach nie można zbudować Miłości. Trzeba do tych "cegiełek" dodać zaprawę ;) Coś jak... wierność swojemu wyborowi... Zresztą to przecież temat do dłuuuugiej dyskusji. Wiele jest rodzajów miłości. Pozdrowienia!

Kochamy czynami - to już mi pasuje, tylko jakimi czynami? Porównanie do Ikara, który spadł do wody może jej nie przekonać, bo one lubią ludzi sukcesu, przywódców, a przewodzić kobiecie, jednocześnie ja kochając to niełatwa dyscyplina. Oczywiście można z tego przewodzenia zrezygnować, oddając jej ster, ale wtedy już po tobie. To takie impresje życiowe. Pozdrawiam.