Doceniam świadomość u podmiotów lirycznych - widać, że ten z Twojego wiersza doskonale odnajduje się w roli tego odwlekacza. Myślę nawet, że mógłby czuć się totalnie zagubiony na swój pokręcony sposób, gdyby któregoś razu znalazł czas i przyjął to, co dla niego najlepsze w konkretnej sytuacji. Kto wie jak bardzo zmieniłoby się jego życie, i jak bardzo zmieniłoby to jego podejście do świata. Czasami człowiek czuje się dobrze w swojej skorupce, w której chroni się ze swoimi słabościami, lękami, smutkami. I może z zewnątrz wydaje się to niewłaściwe, to nie można zmienić życia komuś, kto tego po prostu nie chce. Może i potrzebuje, ale nie chce. Lubię, gdy w wierszu, w sposób tak lekki i swobodny poruszane są tematy dotykające problemów egzystencji, bo tak odczytuję tekst powyżej. Fajnie przeczytać po długim czasie nieobecności coś tak... dobrego.

Czasami świadomie a czasem nieświadomie tracimy swoje szanse. A życie niestety nie zawraca.
Pozdrawiam serdecznie :)