Jak wtedy gdy na jawie
Spotkaliśmy się nieopodal fontanny
Która do dziś obmywa zimny asfalt

Rozluźnił w długim śnie napięte struny
Delikatnym jedwabiem
Po czarnej materii ciężkiej nocy

Rozjaśniał moją duszę
Swoim urzekającym głosem
Dżentelmeńskim zachowaniem wobec mnie

Reminiscencja katalogu kolorowych fotografii
Na których byliśmy uśmiechnięci szczęśliwi
Tacy nadal przecież jesteśmy

Miękkim kaszmirowym szalem owinęliśmy się
Wzajemnie gdy obficie pruszył śnieg
Nitkami nadziei uszyliśmy przyszłość
Przez którą przepłyniemy o własnych siłach

Letarg minął
Osunął się
Jakby na rozkaz

Kojące ruchy czasu płyną w naszą stronę
Zgodnie z biegiem naszych marzeń
Wyryte złotymi zgłoskami sentencje
Zostały w moim pamiętniku

Jego dystynkcja mnie urzekła
Od pierwszej refleksji
Pierwszego kroku naprzód

Wszelkie fobie z głębi zostały zmitygowane
Uwalniając długo wyczekiwany wewnętrzny spokój
Kolory w pałacu bez szczerej miłości
to jedynie przezroczyste formy przetrwania

Klaudia Gasztold