Ten wiersz jest dla mnie takim "krzykiem" podmiotu lirycznego , który nie zgadza się na zastany porządek świata...który czuje się przez ten świat zniewolony. Ptak rozbijający się o szybę przeszywa dreszczem...tak samo jak litery rozbite o papier. Proces twórczy został tutaj ukazany jako jeden ze sposobów radzenia sobie z tym "bólem istnienia". Ale metafora rozbitych liter o papier również nie daje ukojenia. Cóż pozostaje? Przywołane tutaj jabłko i jego symbol jest punktem wyjścia do dalszych rozważań natury egzystencjalnej...Bardzo podoba mi się ten wiersz. Jest świetny! Pozdrawiam :)

Bardzo dobry wiersz, skłania do refleksji...ale dziękuję też za Twój komentarz do wiersza - bardzo trafny.
Pozdrawiam serdecznie

Litery są rozbite, co może sugerować, że ich przekaz nie dociera do ludzi, którzy nie chcą słuchać podmiotu. Papier wydaje się być niemal kamiennym murem, który nie pozwala dojść do porozumienia, choć dzieje się tak przez niechęć odbiorców.
Jak ptaki? Przypominają się dawne czasy, gdy rysowało się je, w niekształtnych formach, przypominających pewne logo :)
Swoją drogą u mnie zdarza się czasami, że jakiś gołąb wleci w okno, sprawiając, że wszyscy podskakują od nagłego dźwięku i zostawiając tłusty odcisk.
Przestraszone przez sokoła lub jastrzębia ptaki tracą rozum, wpadają w panikę, potrącając się nawzajem, zupełnie jak kury mojej babci.
Jeden oddech, wolny od niebezpieczeństw, to coś o czym wielu marzy.
,,Póki'' życie - nadanie grozy, świadomości tego, że życie się skończy. Prędzej, czy później.
,,Kim jesteś
robaczkiem toczącym
czy ciepłem
które pomaga rosnąć''
Świetne pytanie, skomplikowane. Czy twoje czyny zostaną zapamiętane jako niszczące? A może jako coś, co pomogło tylko na chwilę, pogarszając sytuację jeszcze bardziej?
I podsumowanie, całkowicie w punkt :)