Rozmawiali przed synagogą dwaj Żydzi
czy ktoś kto kocha czasem nienawidzi
my ludzie z natury nie jesteśmy tak prości
bowiem nienawiść to gatunek złej miłości

Kto nienawidzi to kocha niszczyć i rwać
zburzyć nasz spokój by mógł lepiej spać
nienawiść jak miłość zabiera dar widzenia
nierzadko odbiera rozsądek i przemyślenia

Kiedy kochasz nie czujesz wtedy nienawiści
choć byś był nagi jak drzewo zimą bez liści
kiedy nienawidzisz kochasz to co niegodziwe
dlatego wypijesz czasami parzącą pokrzywę

Bo choć bąble na ręce zostawi pokrzywa owa
jako napar jest dość dobra i do tego zdrowa
człowiek chory na nienawiść dobra nie widzi
a jeśli nawet dobroć spotka to się jej brzydzi

O miłości nie pamięta bo jej w sercu nie nosi
zaś tego co kocha nikt o miłość już nie prosi
nie zrani ciebie słowem i z ciebie nie szydzi
tak rozmawiali przed synagogą dwaj Żydzi

Pierwszy był właśnie świeżo zakochany
drugi porzucony leczył ból serca i rany