Witam. Już dawno sobie obiecałem zostawić komentarz u Czarka ale jeden z ostatnich wierszy był dla mnie zbyt trudny w interpretacji. A dziś powyższy wiersz sam mnie odnalazł lub się przypomniał:)
Nie ukrywam że wiersz mi się podoba, interesujący, oryginalny, zaskakujący. Ale nasuwający dużo refleksji. Natychmiast przypomniało mi się powiedzenie "nigdy nie jest tak źle, by nie mogło być gorzej". Co łączy się z pytaniem "czy widzimy szklankę w połowie pełną czy w połowie pustą". To ważne bo gdy spotyka nas niepowodzenie, to od nas zależy czy będziemy je godzinami rostrząsać i przeżywać, czy szybko podsumujemy straty i weźmiemy poprawkę na przyszłość, mając świadomość że scenariusz mógłby być jeszcze bardziej niekorzystny. Te refleksje zapewne mi się nasunęły pod wpływem tytułowej "dziury". Pusta przestrzeń, wydawało się że już nic tutaj nas nie zaskoczy a jednak, mogło i dało radę być gorzej. Dziura ma oczywiście kształt serca, to istotny szczegół, wręcz klucz do interpretacji, co podpowiada że mój komentarz raczej przybrał formę spin off'u. Swoją drogą ten kształt dużo mówi o podmiocie lirycznym i sposobie spojrzenia. Nasuwa na myśl spojrzenie ciepłe, tolerancyjne, z dawką nadziei i mimo wszystko optymizmu uwzględniając kolejną wskazówkę "wystrzępioną", co sugeruje jakiś bagaż doświadczeń, obciążeń.
Chyba najciekawszym pytaniem, które szybko się nasuwa jest "jak ta opowieść się skończyła dla świata". Czy podmiot liryczny się zmienił i czy kiedyś spojrzał przez ten sam kształt na świat:) Pozdrawiam!

"...wolno, mocno, bez narkozy,
w moim sercu dziurę wygryzł..."

chyba bardzo bolało? :)