Twoje Wiersze - Nałogi

Nałogi

wolny

2022-12-23 20:56

Słucham, pisze, palę i piję,
a potem żałuję, że jestem sobą.
Uwikłany w psychozę tłumu...

Upadam i wstaję,
tak bez końca...
Nie wiem?
Czy jeszcze mi wierzą?

Zobojętniałem na ludzi,
którym obojętność jest obojętna, bo cóż mi po Was?
Opuszczacie siebie, jak ja...

Wiem, że muszę odejść,
ale się boję już samej decyzji.

Zwrot akcji z nieznanej strony może przyjdzie?
Proszę...
Ale kogo?

autor

Imer

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

konvalove

2022-12-29

Dotykanie istoty własnego sensu istnienia jest ryzykowne, ale z drugiej strony, jak bez tego żyć? Takie pytania i rozterki nigdy nie będą miały jednej odpowiedzi, a mam wrażenie, że cała droga (tyle, ile będzie nam dane) to jedno wielkie poszukiwanie. Przychodzi taki moment, w którym nie wiemy już czy w ogóle warto robić następny krok. Może i warto. Ale czasem brakuje już sił.

Zostawiam uznanie dla wiersza, przede wszystkim za poruszony temat, ale i bliską mi formę przekazu.

LidiaM-9

2022-12-23

Być Człowiekiem to z jednej strony zaszczyt, ale z drugiej ogromny ciężar. Istotom, które nie zaglądają tak głęboko w swoje wnętrze na pewno jest łatwiej. I nie dotyczy to tylko innych gatunków...
Pozdrawiam i zostawiam światełka.

Pokaż mniej

Logowanie

Nałogi

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji