Twoje Wiersze - Czeremchy pachniały

Czeremchy pachniały

rymowany

2025-04-27 16:41

W żylaste warkocze
wezbrała się wierzba.
Czeremcha pachniała,
aż wzbił jej się ciężar.
Kaskady po deszczu
gną fałdki wód w talii.

Być może
nas nie ma —
spaceroidalni.

Strzał w górę prażony
w kolory misterne —
rozszumią się liście,
fiolet się wysieje,
gdzie pluszczom się kląska,
a turla się drozdom —

dotyka
organoideneuronom.

Organoideneuronom - słowo nieistniejące,
patrz: organoid, organoidy mózgowe

autor

aff^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

rzabaprzezrz

2025-04-28

Zarąbiste! Można dać się porwać tym wersom, wiosennie oszaleć...:)A z neologizmów bardzo podoba mi się:" spaceroidalni" :) Pozdrawiam ciepło 🌞♥️

aff^(*)

sześć dni temu

O, jak miło :-)
Dziękuję :D

Annna2

2025-04-28

U nas wystarczyło kilka dni ciepła w pocz. kwietnia i zrobiło się zielono.
Dotąd łysa wierzba płacząca za moim oknem jest piękna

aff^(*)

2025-04-28

Dziękuję:)
Łysa też piękna :) Pozdrawiam serdecznie 🌼

Moona@

2025-04-27

Stylowy zachwyt nad wiosenną przyrodą.
Pozdrawiam :)

aff^(*)

2025-04-27

Dziękuję Moniczko pozdrawiam 🌼

sturecki

2025-04-27

Wiersz wydaje się trochę szalony i pokazuje, jak wiosenna przyroda wręcz wybucha życiem, a człowiek staje się jej częścią, rozproszony jak spacerujący duch. Można wysnuć wniosek, że kiedy świat natury gra swoją symfonię zapachów, barw i dźwięków, nasze własne myśli i ciało stapiają się bezwiednie z tym niepojętym ruchem. Bo prawdziwe życie to nie tylko to, co można uchwycić rozumem – czasem trzeba po prostu dać się ponieść jego roztańczonej tajemnicy.
6/5

aff^(*)

2025-04-28

Każdy potrafi.
Dziękuję, pozdrawiam :)

sturecki

2025-04-27

Twój zachwyt nad każdym pączkiem to coś, czego wielu ludzi nie potrafi ... zatrzymać się, zobaczyć, naprawdę poczuć.
To nie jest małe szczęście ... to jest prawdziwe bogactwo duszy.

aff^(*)

2025-04-27

Przecudnie to opisałeś.
Nie jestem sama już w stanie wybrać się na spacer, stąd pewnie każdy pączek kwiatu wzbudza mój zachwyt.
To szczęscie móc jeszcze dać się zabrać najbliższym pozdr 🌿