Anegdota z tamtego wieczoru: tatuś (jako dziecko byłem z jego czwórki podobny na twarzy do mamy - zatem kochał mnie aż za dwoje i byłem jego pupilkiem) chcąc w mig pozbyć się dowodów rzeczowych swojej przynależności do NSZZ - położył na stole wszystkie biało-czerwone odznaki, jednak jedna z nich była tarczą i nie umiał sobie w żaden sposób przypomnieć, skąd ją ma.. Ja też nie byłem w stanie mu pomóc. Okazało się, że jest to srebrna odznaka wzorowego ucznia jego pupilka. Pamiętam, że warunki jej otrzymania to były dwie 4 (reszta 5-tki) i zachowanie conajmniej "wyróżniające". A teraz pytanie quizowe dla kojarzących: z jakich przedmiotów RoMiś Groszek miał na świadectwie domniemane 4-ki? Sorka czarny Kotek, ale właśnie początek stanu wojennego kojarzy mi się z tą odznaką. By ją dostać musiałem "zdawać" ustnie wiele przedmiotów (żeby dostać 5-ki). Po czasie nawet nie mogłem sobie skojarzyć, że jest to moja, ciężko zapracowana odznaka. Cóż - potem, w Niemczech nawet musiałem na własne życzenie raz klasę powtarzać; w PL było to dla mnie nie do pomyślenia... :-/

Trudne czasy, super, że opisałeś to w wierszu.

ja osobiście niewiele pamiętam z tego okresu
jednak mój tata wiele mi opowiadał
świetny wiersz
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Tak, Maćku, wszystko prawda... bardzo mroźna.
Serdeczności:)⭐

Tak było, jak dla mnie , z perspektywy tej dziewczynki, która nie doczekała się Teleranka...Dobrze jest wracać do tych chwil, utrwalać historię, tak przecież nieodległą, a już zapominaną...Pozdrawiam ciepło:)

Piękny wiersz... Pozdrawiam serdecznie

Moja 30 - letnia córka i jej środowisko nie wie kto na kogo napadł, kto wygrał, a kto przegrał. Taka to historia. Pozdrowionka Maćku :):)
Jutro mój Radomiak dostanie baty od Twojego Śląska.

Byłam zbyt mala, by rozumieć.
Ładnie.

i oby powstała ... Pozdrawiam serdecznie ...

Beznadzieja przeniknięta chłodem, tak było.
Pozdrawiam

A dziś tak niespokojny czas
dobry wiersz

Tamta grudniowa noc – chłód historii i tęsknota za wolnością.
Wiersz oddaje ciężar historycznego 13 grudnia, gdzie lód przenika zarówno rzeczywistość, jak i serca ludzi. Beznadzieja i strach mieszają się z tęsknotą za wolnością, podczas gdy czołgi, mundury i propaganda dominują krajobraz. Jednak w tle pojawia się nadzieja – wiara, że ojczyzna, choć zraniona, powstanie z kolan. Mroki historii przypominają, jak cenny jest każdy promień światła.

Pamiętny dzień. Różne prawdy za tym się kryją. Nigdy więcej takich, dużo zależy też od nas. Pozdrawiam w zadumie

Owego trzynastego dnia grudnia z samego rana zbierałem się do pracy. Na chwilę włączyłem telewizor - a tu generał w smętnej przemowie... To były straszne dni... Piękny wiersz wspomnieniowy.
Pozdrawiam.

Pamiętam ten dzień, co pół godziny przemówienie generała, a moja mama w drodze. Strach w rodzinie, chwila oddechu szczęśliwie powróciła.
Nigdy więcej podobnych wydarzeń!

Oby znowu nie upadła...
Pozdrawiam Maćku :)

Tak, 13 grudnia niech będzie zawsze w pamięci, zawsze z tyłu głowy jako doświadczenie, którego nie wolno powtórzyć... Pozdrawiam