Twoje Wiersze - przedbielenie

przedbielenie

biały (bez rymów)

2024-11-09 20:44

moja piękna
kolejny raz zapatrzyłem się w ciebie
przystanęłaś na jakiś czas
zatrzymana kroplami mglistej wilgoci

w konturach otoczenia lizanych
miękką szarością. mdleją płomienne barwy
chłoniesz powszedni chłód

ogrzewam się w twojej zieleni
pozostawionej gdzieniegdzie jak kryjówkę
dla nadziei. jedyny ruch to wirowanie
spadających liści trącanych niewidzialną ręką

posmutniałaś czy zamyślilaś się
każdą komórką którą trwasz.
czuję jak drżysz na pozór. stateczną materią
ubrana w powietrza senny zapach śnij
do wiosennego życia
tyle ich masz
ile odrodzeń

autor

Michał^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: czarny

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Wanda Kosma

2024-11-27

Cudowny wiersz.

Pasjans

2024-11-14

Kłaniam się nisko z uznaniem dla wiersza i Autora :-)

Odyseusz62

2024-11-11

Nie wyrażę opinii zanim ona tego nie przeczyta.

ajw

2024-11-10

Ile tu ciepła i subtelnej czułości.. Przepiękny wiersz, Michale 5/6

Moona@

2024-11-10

Ileż tu delikatności i czułości!
To może być o kobiecie, ale i o jesieni :)

Moona@

2024-11-10

Albo na odwrót ;)
Pozdrawiam Michale :)

Nata Sza

2024-11-10

Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)

Izka1^(*)

2024-11-10

Piękny i melancholijny wiersz, Z niezwykłą wrażliwością opisuje przemijające piękno jesieni, łącząc je z refleksją nad cyklicznością życia. Pozdrawiam z podobaniem

Waldi1

2024-11-10

piękny wiersz i zmień kolor ... pozdrawiam serdecznie ...

Mgła^(*)

2024-11-10

Piękny

sturecki

2024-11-09

Czarny kolor, ale pierwszy nie jestem.
Wiersz to pełne czułości spojrzenie na jesienną naturę, która przystanęła w chwili zadumy, jakby
przygotowywała się do zimowego snu. Autor widzi w jesiennym krajobrazie subtelne piękno – wilgotne kontury i mdlejące barwy, w których gdzieniegdzie pozostaje zieleń jako skryta nadzieja na odrodzenie. Natura, ubrana w melancholię, wydaje się spokojna, lecz nieustannie żyje, gotowa do ponownego przebudzenia, tak jakby każda jesień była tylko etapem w cyklu niekończącego się powrotu do życia.

Elżbieta

2024-11-09

Przepiękny wiersz, zalogowałam się dla niego. Z niesamowitą czułością pisany! Takie, Twoje wiersze najbardziej lubię:)
6/5
Pozdrawiam serdecznie, Michale:))⭐

Pokaż więcej

Logowanie

przedbielenie

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: czarny

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji