rozkwita lato pąkami kwiatów
zaprasza Przemyśl swą krasą
jadą poeci i wierszokleci
spotykać się i piękno podziwiać tej ziemi

przemyśleń głowa ma pełna
ciekawość rozpala umysł
jadę zobaczyć piękno historii
stąd bliżej do mych korzeni

korzenie moje to mała wioska
na ukraińskiej dziś ziemi
jej imię Okno przez które widać
Tarnopol nad rzeką Seret

w tej oto wiosce wiek już przeminął
jak Szczepan przyszedł na świat
tutaj pracował i bronił tej ziemi
ale wojna zmieniła bieg życia

różne historie tworzyły dzieje
lecz Przemyśl ze swoim Sanem
bronił się dzielnie przed najazdami
i jest obrazem tej ziemi

ziemio ojczysta cudowna piękna
krwią nasączona
i doświadczona trudną historią
tych którzy tu żyli przez pokolenia
przechodząc za sprawą dwóch władców
z rąk do rąk

niech cię nie dzielą żadne granice
niech przyjaźń będzie i pokój
po wszystkie lata do końca świata
niech nikt nie szuka już chleba

przez pokolenia rodzi się miłość
rodzą się waśnie i wojny
daj Panie wszystkim narodom pokój
niech nigdy nam słońce nie zgaśnie

Autorem tego wiersza jest Zołza ...
Czyli Jadzia od Waldusia

------------------------------------------------

ruszamy do Przemyśla
na zaproszenie Karola
spotkać się z poezją

w tych stronach jesteśmy
z Jadzią pierwszy raz
miasto urzeka swą historią
od wieków po nowoczesność

--------------------------------------------------------



Na zaproszenie Karola

ruszamy do Przemyśla
na zaproszenia Karola
spotkać się z poezją

w tych stronach jesteśmy
z Jadzią pierwszy raz
miasto urzeka swą historią
od wieków po nowoczesność

dworzec jak z bajki
Katedra grekokatolicka
zabytkowe mosty kościoły
twierdze ukazujące cząstkę
dumnej Polski

Przemyśl powstał
z popiołów jak feniks
a poezja
wartko Sanem płynie

a serce śpiewania
,,ukochany kraj umiłowany kraj
ukochane i miasta i wioski ”