Dziękuję Jurku, pozdrawiam serdecznie.

Serdeczności Grażynko🩰

Dziękuję Madziu, miło zawsze jak do mnie zajrzysz.
Serdeczności🩰🌹

Widać musisz zrobić z tym porządek żeby się nie zadusić od nadmiaru emocji i treści jakie chcesz z siebie wyrzucić...właśnie dla tej równowagi! Trochę Cię rozumiem bo kiedyś też tak miałam i pisałam po kilka wierszy dziennie by dać upust różnym emocjom...Warsztatowo znacznie się różnimy, ale to nie ma znaczenia gdy trzeba poszukać balansu to nawet zwykły wierszyk może zadziałać cuda! 😃 A myślałaś nad innym sposobem złapania równowagi, niekoniecznie w pisaniu np. w sporcie... 😂 Sorry to żarcik...Ponoć kto raz połknie bakcyla poezji to już przepadł...😃Trochę racji w tym jest...Mimo, iż pisanie traktuję jak zabawę to czasem chciałoby się napisać coś "wiekopomnego", ale bez spiny...😂 Małgoś czasem odpuść sobie, idź na spacer wśród zieleni (jak będzie) pomedytuj a gwarantuję , że znajdziesz balans...Czego Ci z serca życzę 😍💖

Uwierz, Małgosiu, jestem u skraju wytrzymałości... Są chwile, że miłość do pisania jest równa nienawiści do potrzeby wyrzucania z siebie słów, żeby utrzymać wewnętrzną równowagę.
Pozdrawiam Cię z całego serca i dziękuję, że jesteś u mnie i pomagasz przetrwać.

Dziękuję, piękny Motylku, fruwaj wysoko w miłosnej poezji. Zawsze z Tobą - Gocha :)

Marku, ostatnią rzeczą jest dla mnie bycie liderką, po prostu nie nadaję się na nią, a po pierwsze nie zasługuję. Jest tu mnóstwo wspaniałych osobowości, co sobie niezwykle cenię. Czasami uda mi się "złapać" chwilę, bo piszę tylko i wyłącznie emocją, co wg wytrawnych Poetów jest moją największą wadą w tworzeniu poezji. Wierzę im, bo mają większe doświadczenie i wytrawność. Ja tylko udaję, że coś piszę...
Pozdrawiam Cię ciepło - Gocha :)

To niestety prawda, od kiedy zaczęłam pisać, tak zostało. Natomiast co do złota, nie jestem pewna, bo to może bliżej temblaku. Jestem w nieustannym procesie uczenia się poezji, a ta jest dla mnie karkołomna. Popełniam masę błędów logicznych, w konsekwencji prowadzenia, itd. już nie wspomnę o przeskakiwaniu z narracji... Ale miło mi Krzysiu za budujące słowa. Szczerze mówiąc, chyba zbliżam się coraz większymi krokami do kresu pisania.
Najlepszości dla Ciebie :)

A i owszem. Uwielbiam poezję Ramblera. Jest uniwersalna i trafia zawsze w punkt.
Pozdrawiam Waldi - Bezka :)

Wielki komplement dla mnie, i na pewno na wyrost. Filip Springer ma niesamowity talent, ja jestem mniej ,niż namiastką.
Pozdrawiam K. - dziękuję za czas i czytanie oraz niebotyczną pochwałę.

Twoje zdanie, to dla mnie lekarstwo dla zbłąkanej duszy.
I mnie jak niegdyś Twój profesor, o kropce nauczył Przyjaciel.
Pozdrawiam Kochana Przyjaciółko i ukłon posyłam.

Dziękuję Bożenko!
Lubię, kiedy jesteś :)

Radość, że w końcu doczekałam się zrozumienia :))
A na poważnie, dobrze przeczytać taki komentarz, bo wiara rośnie :))
Winna Ci jestem jedno sprostowanie, piękna zawsze byłam dla Rodziców, obecnie wiele mi do tego określenia brakuje, określiłabym się "średniaczko" albo "medianą". Pozdrawiam Poeto.

Jak poezja wrośnie, nie ma siły by ją wyrwać.
Pozdrawiam Agato.