Wdzięczność /z cyklu STANY DUCHA/

Wdzięczność,
to piękny kwiat mieszkający w sercach.
Ma wiele obliczy.
Bywa ogromna i bywa drobniutka.
Tej małej wystarczy słowo dziękuję
w zamian za małą przysługę.
Duża trwa, aż po grób.
Uduchowiona dziękuje Bogu
- ludzka dziękuje ludziom.

Smutne, że nie we wszystkich mieszka.
Niestety czarna niewdzięczność też istnieje.
Bywają tacy, którzy za dobro
odpłacają niewdzięcznością lub obojętnością
raniąc tym swoich dobroczyńców.

Przykłady?:
1. Niekiedy uczeń,
któremu nauczyciel poświęcił
więcej czasu niż innym
potrafi po skończonej edukacji
nawet się mu nie kłaniać na ulicy.
2. Małżonkowie zbyt często zapominają
okazać wdzięczności za troski partnera.
3. Społecznicy spotykają się
z szykanami lub kpiną.
4, Uczciwi politycy (są tacy)
posądzani są o brak uczciwości.
5. Dzieci bywają bezduszne…

Tymczasem wdzięczność
zasługuje na największe uznanie,
bo chadza w parze z miłością.

Bogumił Pijanowski