Twoje Wiersze - *bez nawigacji

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

8 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Gminny Poeta

2024-12-29

Masz szóstkę tym razem za warsztat bo wiesz że nie lubię gdy piszesz smutne wiersze. Ale jak dotąd uchodzi Ci to na sucho bo robisz to wyjątkowo pięknie:)))) Pozdrawiam Cię urocza Kazimiero i życzę wiele zdrowia i miłości. Ciepła i nadziei, oraz nieustającej Weny twórczej:))) Pozdrawiam w imieniu swoim i całej mojej gminy:))))

Driana

2024-12-29

Samych dobroci na nastepną radości dnia i roku.
:)

Jastrz

2024-12-29

Po pierwsze i najważniejsze - dziękuję za życzenia. I Tobie też wiele dobrego w nadchodzącym roku. Żeby nadzieja już nie była potrzebna, bo wszystko, na co można mieć nadzieję, by się wypełniło. By dom stał się domem, a nie spalnią. Przede wszystkim bez samotności, a wszystkie znaki zakazu i nakazu, by przemieniły się w kuszące propozycje.

ekszki

2024-12-28

W takim melancholijnym tekście trudno znaleźć ciepło fizycznych uciech bez których życie bywa jak zamglone

Elżbieta

2024-12-28

Piękny wiersz, a smutek w szlachetny sposób wyrażony!
Serdeczności, Kropelko:))⭐
Dziękuję za życzenia i równiż dla Ciebie wszystkiego co dobre na kolejny rok:)🌹

Waldi1

2024-12-28

pięknie Kropelko miła ... pozdrawiam serdecznie ...

Marek Żak

2024-12-28

Piękny, bardzo smutny wiersz, a puenta przejmująca. Życzę peelce i autorce tego, co napisała nam w epilogu. Serdecznie pozdrawiam

Monia

2024-12-28

Wzajemnie życzę wszystkiego co najlepsze w nowym roku i oby przyniósł nam wszystkim dużą dawkę szczęścia i radości pozdrawiam serdecznie 😉👍🎉💯

Kika88

2024-12-28

Wzajemnie wszystkiego dobrego w nadchodzącym roku by był lepszy od tego poprzedniego
Pozdrawiam serdecznie:)

Krystek

2024-12-28

Życzę, by nowy rok był lepszy od poprzedniego.
Każdy dzień szczęśliwszy od byłego.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

selenuity

2024-12-28

Zacznę od końca: znaki nakazu i zakazu, te nasze 'drogowskazy rzekome', wtrącają nas w samotność. I brak miłości (przestrzeń dla niekochanych). Pomimo przełomowej chwili z punktu widzenia kalendarza (nowy - stary rok), nadzieja jest tak krótka, ulotna i słaba jak płomień zapałki. Podoba mi się wers o dźwiękach, co jak łańcuch łączą się, ale nie przenikają dalej niż sąsiadujące ogniwa. Przyszłość jest taka niewyraźna i niemożliwa do uchwycenia, jak mgła. I kończąc początkiem: smutna osoba patrzy przez omywaną deszczem szybę. Bardzo podoba mi się Twój wiersz.