X
Terra Felix II - Epitafium dla duszy upadłej
biały (bez rymów)
2021-06-12 17:28
Znów widzę we śnie Jej przedpola.
Piękna, zielona kraina
kwitnąca kwiatem emocji.
Im bliżej do Niej, tym dalej;
Wszakże nie dane mi szczęście.
Zaś duch Katharsis wciąż szepcze:
"Kto mieczem wojuje, niech ginie,
zbierz teraz to, co zasiałeś"...
I zbieram piołun kwitnący.
Gorzki ów kwiat z miętą zmieszam
gotując absynt swych uczuć.
Moja pogarda odurza;
Kreując piekielne obrazy.
Tętnica jad ów pompuje
przez mózg, prosto do serca.
A dusza, co dawno zatruta;
Gnijąc, w proch się obraca...
Piękna, zielona kraina
kwitnąca kwiatem emocji.
Im bliżej do Niej, tym dalej;
Wszakże nie dane mi szczęście.
Zaś duch Katharsis wciąż szepcze:
"Kto mieczem wojuje, niech ginie,
zbierz teraz to, co zasiałeś"...
I zbieram piołun kwitnący.
Gorzki ów kwiat z miętą zmieszam
gotując absynt swych uczuć.
Moja pogarda odurza;
Kreując piekielne obrazy.
Tętnica jad ów pompuje
przez mózg, prosto do serca.
A dusza, co dawno zatruta;
Gnijąc, w proch się obraca...
