Już pomnik zburzony, nowy postawiony
Cieszy oko bliższych i dalszych

Dookoła pomnika jak wieńcem okolona
kostka położona

To długie czekanie realne się stanie
Bo pomnik na święta zobaczą wnuczęta

Jeszcze tylko znicze największe, kwiaty najpiękniejsze
Jakby to dla zmarłych było najważniejsze

A umarli leżą i oczom nie wierzą
Jak zmienia się oblicze świata

Ludzie czasu nie mają, modlitwy nie znają
Przy grobie przystają, szybko uciekają

Bo teraz wartością nie jest modlitwa
Jak uczyli nas mama i tato

Moda i pieniądz na cmentarzach gości
Co widać po grobach i co czasem złości

A wystarczy kupić świeczuszkę zwyczajną
Bez przepychu kwiaty położyć

I modlitwę za bliskich odmówić spokojnie
Wspomnieniom się oddać dostojnie

I ja dzisiaj stoję nad grobem rodzinnym
Pochylam głowę w milczeniu

W ten dzień zaduszny wracam myślami
Oddaję się zapomnieniu