Poruszająca prawda o skomplikowanej miłości rodzicielskiej wybrzmiewa w Twoich wersach, ukazując zarówno ból dziecięcych ran, jak i wyzwalającą moc wybaczenia. Twoje słowa o ciężarze urazy, który przygniata, i ścieżce wybaczenia, mimo krzywd, rezonują głęboką mądrością o tym, jak trudne relacje kształtują nas, ale nie muszą nas więzić.

Postępuje się dla siebie
Pozdrawiam

Bo wybaczenie, które jest sporem
To założenie, czystym pozorem

Czasem za bardzo się chce...
Najlepszego,
M.

Gdy się drugiemu wybaczy, żyje się lżej, tym bardzie własnym rodzicom. Z urazą jest życie trudne, pełne goryczy. Przede wszystkim rodzice powinni dać dzieciom uczucie , że też są omylni. 6/5 Serdeczności

Całkowicie zgadzam się z przesłaniem, przebaczyć warto, dla siebie.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pierwsza strofa doskonale napisana, przejmująco i bardzo trafnie. Tata- katem...trudno byłoby mi powiedzieć o takim rodzicu tata- raczej ojciec. Miałam taką sytuację w rodzinie- córka prosiła ojca, żeby zrozumiał, jak ją zraniło jego zachowanie, żeby ją przeprosił, żeby ona mogła mu przebaczyć, bo tak jej było ciężko żyć z tą urazą w sercu. Sytuacja paradoksalna, prosić o przeproszenie...I to jest zrozumiałe, bo kiedy sprawca zrozumie swoją winę i przejawi skruchę, wtedy dużo łatwiej mu przebaczyć i zyskać pokój serca...a kiedy idzie w zaparte- to tym jeszcze dodatkowo rani, i jak wtedy przebaczyć...? A zresztą cóż znaczy przebaczyć? Czy można to zrobić jedynie mocą swojej woli...? To bardzo szerokie zagadnienie, dla mnie niejednoznaczne. Niby przebaczylam, żyje z kimś w zgodzie na co dzień, ale jak coś się przypomni, to znowu serce ściska i wraca lęk i bezradność. A najtrudniej przebaczyć nie swoje krzywdy, ale bliskich sercu osób... Pozdrawiam ciepło Stefan🌞🍀

Tak się postępuje dla siebie, by było lżej ...
Pozdrawiam serdecznie, Stefanie:)⭐

Akurat u mnie zawsze była akceptacja i wspieranie, choć znam przypadki gdzie dzieci nie były traktowane przez rodziców na równi niestety pozdrawiam serdecznie 😉

Warto wybaczać,
ale wybaczenie nie oznacza zapomnienia.
Poruszający

Doorsi- uwielbiam.
Jim- klub 27

Jak serce nosi urazę, to trudno mu iść lekko przez życie. A ten wierszyk to taka mądra i prosta rada: nawet jeśli rodzice zawinili, to warto odpuścić, bo inaczej to boli nas samych najbardziej. Wprawdzie przebaczenie nie zmienia przeszłości, ale może uleczyć teraźniejszość.
6/5

Bardzo trudny emocjonalnie wiersz!
Czytałam wiersz, który stał się inspiracją, był "lżejszy"...
W tym wierszu mamy do czynienia z katem i ofiarą, a to jest o wiele cięższy kaliber treści.
Zawsze się zastanawiam, czy można wybaczyć rodzicom ich podłość... czy wybaczając przestaje się być ofiarą, a ojciec katem?
Przecież wszystko zostaje w pamięci dziecka, a potem dorosłej osoby.
Jak wybaczyć niezawinione krzywdy, których się doznało.
Myślę, że wybaczenie w takiej sytuacji, to bardzo długi proces... który może trwać do śmierci.
Szybciej wybaczamy ból, doznany ze strony obcych nam ludzi i też potrafimy latami się z tym borykać, a co dopiero ze strony najbliższych.
Zamyśliłam się.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam