łabędzie opuściły smętne jezioro
nad morski brzeg przyfrunął wabiony
bryzą znad lądu młodzian o długiej szyi
giętkiej jak baletmistrz w teatrze

swoich dni nie powiązał jeszcze
z tą jedną jedyną na całe życie
zajął miejsce na improwizowanej scenie
corps de balet w tle odgrywają mewy

drobne ciała w długich szeregach
białogłowy trzymają się razem
śmieszki hałasują jak narwane
tańcują w bajecznych układach

choreografa zaskakują polotem
zmiennym rysunkiem na piasku
nie dla nich smaczne kąski
łabędzi dziób emanuje siłą

on jest solistą w ptasim królestwie
podskakuje na niskich łapkach
wyprostowany tułów i szyja
bezbłędnie nakreślona prosta

imponujące pozycje u akrobaty
nie przestaje wywijać szyją
niczym szermierz młynkiem
epatuje szerokimi skrzydłami

dziobem wykręca kółeczka jak cyrkowiec
w prawo w lewo pokarm chwyta w locie
rośnie publika przy falochronie śmiechy i oklaski
widowisko w doborowej obsadzie w plenerze

Bożena Joanna
grudzień 2022