rano wrócę

Witam.W inspiracjach widzę ,,drzewo "" akurat tej nocy śniło mi się duże drzewo .Siedziałam sobie na tym drzewie i łamałam suche ,obumarłe już gałęzie ,badyle i końcówki zdrewniałe jednocześnie kłócąc się z córką że się nie szanuje ,że pozwala by jej nie szanowano i że zmarnuje sobie życie .Jak już połamałam trochę tych gałęzi to postanowiłam zejść z tego drzewa ale to nie było zbyt łatwe ,asekuracyjnie łapałam się pojedynczych gałązek które zdawały się ledwo trzymać i były bardzo wiotkie .Od połowy choć bojąc się postanowiłam zeskoczyć a kiedy znalazłam się na trawie to stwierdziłam że tak w zasadzie to nie było aż takie trudne a tylko strach ,,ma wielkie oczy""To był tylko sen ,zresztą mój sen ale pozwoliłam sobie go tutaj przywołać w związku z ,,drzewem"" Może ty masz jakiś pomysł na jego interpretację choć czy ja wiem może nie trzeba tego robić .:-)
Wiersz ciekawy ,pierwsza zwrotka intryguje ,ostatnia sugeruje o czasie dokonanym aczkolwiek nie zmarnowanym...no chyba że nie o tym autor myśli..pisząc ją.Z jednym się tylko zdaniem zgodzić nie mogę ,to nieprawda że życia nie da się już wygrać ""Ja mając moje dwie pociechy ( moje skarby ) czy.moje dzieci najukochańsze na świecie ...już z racji choćby tego czuję się wygraną i nie zamieniłabym je na żadne inne ,co nie znaczy że inne ,,maluszki "" nie łapią mnie za serducho :-)
Ech masz ten swój styl pisania ,inny niż wszystkie i zmuszający do myślenia .
Pozdrawiam.:-)

Wiersz jest intrygującą grą słów, z której wyłania się obraz codziennych zmagań i refleksji nad życiem. Z pozoru chaotyczny, w rzeczywistości zdaje się mówić o akceptacji nieidealności i godzeniu się z trudami codzienności. Najbardziej uderza fraza: „ale życie doszło, przeszło na dogodność z aksamitu” – jakby pomimo chaosu i zawiłości, życie w końcu znalazło chwilę ulgi. To przypomnienie, że nawet w pozornym nieładzie można znaleźć miejsce do odpoczynku-przerwy.