Zauważyłam w jego oczach obsesję
Dotykał wzrokiem każdy mój włos z osobna
Szedł za mną niby przypadkiem
Ślad za śladem jak cień nawet nocą
Zebrał już tonę zgubionych apaszek
Bałam się tego co ma jeszcze w planach

Niby przypadkiem a jednak wiedziałam ze działał
Zgodnie ze swoim zaplanowanym harmonogramem
Gdy ja zmieniłam swój rutynowy plan
On jakby szukał zgubionego gruntu pod stopami

Ktoś widział w garażu gdzie chowa samochód
Ołtarzyk z moimi zdjęciami każde z innego dnia
Nie wiem ile to już lat trwała ta obsesja
O odcieniu schizofrenii

Czytał mój pamiętnik
Wyrzucony do kontenera na śmieci
Znał moje sekretne miejsce
Gdzie przesiaduję aby odpocząć
Nie od niego
Bo siedział lub stał gdzieś za mną

Potrzebowałam zdrowego serca
Bo moje umierało
Mimo wszelkich starań medycznych

Usłyszałam pisk
Dobrze znanych mi opon
Dostałam telefon
Będę żyła

Jeszcze nie wiedziałam
Że to jego serce
Bije teraz w moim ciele

W odzyskanym spokoju
Czytam kartka po kartce
Listy pisane do mnie

Zauważyłam w jego wersach już nie obsesję
A bezwarunkową miłość dla której warunkiem
Nie było nawet jego istnienie

Klaudia Gasztold