Twoje Wiersze - W bieli ciszy

W bieli ciszy

wolny

2025-12-25 22:01

pogubione słowa
gdzieś na brzegu serc
dryfują samotnie
w tę noc gdy gwiazdy
rozpalają kotły do czerwoności

świecą jasno
dając sygnał
by trwać

płacz niemiłosierny trwa

chowam oczy za kotarą
łez
czekam aż świat się przejaśni
na nowo

skrzydła nocy zamykają
okiennice
skrzypi ból pod palcami
atawistyczny strach
wypełnia nieudaną metaforę

dokąd zmierzasz ty
co modlitwą składasz dłonie
odziany w skromną szatę
nadziei

w bieli ciszy narasta chłód
gdyby mogła mówić
usłyszałbyś
krzyk

pierwszego oddechu

autor

Larisa

przejdź do strony autora

Jesteś Premium.
Dziękujemy!

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

andrew

cztery godziny temu

Po chłodzie zawsze wychodzi słońce , po krzyku cisza .
Podążamy w dal ku nieskończoności gdzie czas przestaje płynąć.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sisy89

dziesięc godzin temu

Ładnie, refleksyjnie, bardzo dobre wersy do zatrzymania. Wesołych Świąt!

Groschek^(*)

dziesięc godzin temu

wiersz uwolniony o zawirowaniu wokół.. i choćby przyszło tyś. atletów.. nic z nim nie zrobią, kiedy się zderzą; po co się sypiąc.. stękając z rogów: Cię gnać nie będą, istnie nie mogąc: a płaszcz? bez paszcz? on gizd..

maciejka

dziesięc godzin temu

Początek...
I co dalej?
Życie jest fascynujące ze swoją niepewnością.
Piękny wiersz...

Waldi1

dziesięc godzin temu

dobrze jest usłyszeć.... ten pierwszy oddech Dzieciątka narodzonego ... by zachować go w naszym sercu ... pozdrawiam jeszcze w pierwszy dzień świąt ... Błogosławionych świąt ...

Krystek

dziesięc godzin temu

Czytałam ze wzruszeniem ten cud narodzin.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

Mitylene

dziesięc godzin temu

W tej bieli ciszy słychać ten płacz...Wiersz z ciężkim ładunkiem emocjonalnym...do zamyślenia...Pozdrawiam serdecznie!

Migrena.2^(*)

dziesięc godzin temu

Lari.

Twój wiersz to głęboka, fenomenologiczna niemal analiza ludzkiego "zadomowienia w niepewności".

z niezwykłą czułością dotykasz punktu, w którym metafizyczny lęk spotyka się z nadzieja.

to czysta filozofia narodzin.

skurcz zwiastujący nowy początek.

napisałaś piękny wiersz otulając zimną egzystencję w świętą przestrzeń.

Lari.

po lekturze zostaję w podziwie.

dla Ciebie !