w takim komponowaniu strof można się zatopić bez pamięci

kłaniam się
wszystkiego dobrego

We włoskim krajobrazie jest miejsce na uczucie o gorącym klimacie. Urzekające!

Wysublimowany klimat miłosnych uniesień o zapachu jaśminowców . Aż parzy od nadmiaru gorąca ... chyba już czas na ochłodę :))

Pozdrawiam slonecznie

Bardzo ładny wiersz

W gruncie rzeczy ta "włoskość" jest niejednoznaczna i dość nawet erotyczna.
Sam obrazek wydaje się być nieco utartym już wyobrażeniem Włoch w ludzkich głowach. To jest ciekawe, że szczególnie przez filmy emitowane w telewizji, cementuje się w nas sposób postrzegania innych ludzi, kultur, rzeczywistości. Ale to dygresja.

Moje pierwsze doświadczenie Włoch przyszło dość późno, bo bylem juz wówczas młodzieńcem w którejś z klas licealnych. Pojechałem z grupą koleżanek i kolegów na wymianę uczniowską właśnie do Włoch, do Rieti. Przez dwa tygodnie mieszkałem u Włoskiej rodziny. To była rodzina 2 + 4, więc klimat znany mi z domu rodzinnego. Niezwykłe doświadczenie. Zaraz po przyjeździe zabrano mnie na "śniadanie" do kafejki. Dostałem słabą kawę i rogalika. Udawałem, że się najadłem. Wszyscy moi koledzy trafili do rodzin w mieście, a moi przemili gospodarze mieszkali na peryferiach. Dom ich stał w pośrodku pól kukurydzy. Normalnie bajka. Cisza i spokój. Sielanka taka. Byli cudowni oczywiście. Mój angielski, ale ich także były słabe, więc coś rozmawialiśmy, ale dziś się z tego śmieję, gdy wspominam. Zawieźli mnie oczywiście szlakami św. Franciszka, a że ja go kochałem od dziecka, to byłem w siódmym niebie. Odwiedziliśmy też rodzinę moich gospodarzy, a tamci mieszkali na jeszcze większej wsi i bardziej na południu Włoch. No, tam to był kosmos. Pamiętam, że mnie nieco bawiły te dziewczęta z szeroko pomalowanymi kredką ustami i z owłosionymi pachami, ale za to w kusych sukienkach. Heh... Zabawne to było, ale nie wzbudzało moich uczuć. Natomiast zakochałem się w córce moich gospodarzy. Piękna to była dziewczyna. Po latach na fejsbuku widziałem jak jeszcze wypiekniała bardziej. A mężczyźni, jak to mężczyźni we Włoszech – cwaniaki, więc my, Polacy, nie mogliśmy być gorsi, a z tego wszyscy wychodziliśmy na pajaców. Piękne wspomnienia. Tak mi je przywołałaś swoim wierszem. 😊

A w nim właśnie ten erotyczny wydźwięk relacji dostrzegam. Coś dość mocno gorącego i takiego nieco nonszalanckiego. Może coś w stylu "zapomnij się i żyj!" Trochę wyidealizowane, ale przecież intymność taka już jest, że gdy ponosi ją fala uczuć, to zapomina się o realności, ale za to wszędzie dostrzega się tylko piękno. 😊

Pozdrówki dla Cię, Iwono. Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

Urocze😊
Pozdrawiam serdecznie

pięknie i bardzo obrazowo
nigdy nie byłam a jednak przez chwilę
poczułam się jak we.....
pozdrawiam serdecznie 🦋

Włoskość jak wypisz-wymaluj. Chyba lepiej się nie da :)

💖Pięknie 💖💖💖pozdrawiam.

Bardzo obrazowo malujesz wierszem:):)

Kwintesencja "włoskości" i chyba nie tylko, bo podobnie w Chorwacji! Tak mi się zrobiło miło i wspomnieniowo od Twojego wiersza!
Pozdrawiam serdecznie, Iwonko:)⭐

A później łyk Prosecco przy zachodzie słońca - bajecznie - pozdrawiam ślicznie

Ładnie w ogóle i szczególe. Gdyby jeszcze nie te odpadające tynki. Pozdrawiam.

wiersz piękny ... pozdrawiam serdecznie ...

✨

Piękny wiersz, przenosi bardziej niż obraz. Sobotnie pozdrowienia w drodze.😊

Pięknie
Włochy budzą tyle wspomnień
...
nawet tutaj
wzbudzałaś zachwyt
jesteś taka piękna twoje
błękitno szmaragdowe oczy
świeciły blaskiem w słońcu
musiałaś je lekko przymrużyć
w białej sukience w stylu
Merlin Monroe ozdobionej
piękną brylantową broszką
i bialym kapeluszu
z różową wstążką
buciki także były różowe
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

(⁠✿⁠ ⁠♡⁠‿⁠♡⁠)