X
Makrokosmos
rymowany
2019-02-02 09:02
Makrokosmos
Kiedy w noc ciemną sam jesteś na łące
i gdy dotkną Cię gwiazd roje błyszczące -
galaktyczny cud,
to zmilknie miałkość Twojej ludzkiej pychy,
ogarną jakieś niebiańskie zachwyty
i Wszechmocny Bóg.
Jakiś Ty mały! Drobina jedynie,
co na kulce Ziemi galaktyką płynie
z mrowiem innych ciał.
Pryska buta i w przestworza ulata,
gdzie w kosmicznej nadprzestrzeni się splata
i rozum, i szał.
Ogromny wszechświat! Podziw i zdumienie!
Atom, gdy spojrzeć z kosmosu na Ziemię,
a tam na nim ja.
Praca, miłość, zdrowie, podłość, mamona,
polityka, czułość, Nobel, korona,
ta lub inna gra...
wszystko to tylko zwykłe bagatelki,
bo w tym wymiarze tylko Pan Bóg Wielki
czyny rachuje.
Z góry, co stworzył troskliwie dogląda,
i na tę duszę ze smutkiem spogląda,
co mu świat psuje.
Bogumił Pijanowski
Kiedy w noc ciemną sam jesteś na łące
i gdy dotkną Cię gwiazd roje błyszczące -
galaktyczny cud,
to zmilknie miałkość Twojej ludzkiej pychy,
ogarną jakieś niebiańskie zachwyty
i Wszechmocny Bóg.
Jakiś Ty mały! Drobina jedynie,
co na kulce Ziemi galaktyką płynie
z mrowiem innych ciał.
Pryska buta i w przestworza ulata,
gdzie w kosmicznej nadprzestrzeni się splata
i rozum, i szał.
Ogromny wszechświat! Podziw i zdumienie!
Atom, gdy spojrzeć z kosmosu na Ziemię,
a tam na nim ja.
Praca, miłość, zdrowie, podłość, mamona,
polityka, czułość, Nobel, korona,
ta lub inna gra...
wszystko to tylko zwykłe bagatelki,
bo w tym wymiarze tylko Pan Bóg Wielki
czyny rachuje.
Z góry, co stworzył troskliwie dogląda,
i na tę duszę ze smutkiem spogląda,
co mu świat psuje.
Bogumił Pijanowski
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
1 raz
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Mitylene
2019-02-02
Czytelny wiersz traktujący o zagubieniu i znikomości człowieka. Wobec bezmiaru wszechświata, jesteśmy tylko marnym pyłem na wietrze i nie liczą się tu ani dobra materialne ani zaszczyty. Tym samym ukazana została straszna i przerażająca samotność człowieka, oraz rodzące się nad niebem gwiazd egzystencjalne pytania. Pozwól , że zacytuję na koniec Psalm 8 z Biblii "Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn Adama, że troszczysz się o niego (...) Ogrom wszechświata i dla niego był czymś przytłaczającym." Od wieków rodzą się te same, trudne pytania.... Pozdrawiam Mitylene
2019-02-02
Dziękuję za recenzję. Zdumiewające jest to, że człowiek na co dzień jest pełen pychy. Warto mu przypominać, jaką jest drobiną w tym przepięknym świecie.
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności