plama błękitu
konturami plamy
a ona spogląda
w lewo wypatrując
niebezpieczeństwo
przygotowana
na najgorsze
obojętnie przyjmuje
przyszłość
roniąc łzy w skale
plama błękitu
jest być może
jej kawałkiem
nieba i
doskonale
kontrastuje z pasmem
zieleni i bębniącą
tu ziemią
prostota usług czegoś
między niebem a ziemią
dodatkowy błękit
załamany szarością
uwypukla złowieszcze
chmury nad miejscem akcji
greckie niebiosa
kontra ludzka bezradność
cień omija las