błękitem na drzewie siadasz pryskasz jak bańka mydlana wiosenna słomka słońca koktajl od rana mądre serce poety nieczynne od cierpienia nabierając oddechu rozkurcza się miłością rozkurcza się mięśniem roztrzepujesz woalkę wśród sceny nad publicznością atrament światło reflektor teatr w teatrze spektakle ruszają się się stopy werandy mojej bramy rombanych drzew romby tylko przejść pięć w locie ptaków na ciepłym niebie pary skrzydeł dzioby i szpony raport wiadomości skąd dokąd proste wieści o nadejściu wiosny motyle morskiego nieba falujące owady na poduszkach się kładąc zamknięte na kłódkę skrzydła o miga piękno płótna to w oddali wycinek odwrócone koleje grawitacji ramiona pędzla pędzel w górze zastyga farba duet farb szermierza powietrze do celu dobiegnie na płótnie łowi w stawie spraw pusty suchy napełniają stągwie aż się przelewa na papier sto do innych naczyń