Twoje Wiersze - Piorun i dąb

Piorun i dąb

nieregularny

2025-06-09 05:33

Wiatr jak się zerwał tak ucichł
Cisza zwodnicza przed burzą
Świat się nagle zasmucił
W stary dąb piorun uderzył

Grzmot przybiegł chwilę potem
Odwołać całą awanturę
Dla dębu było za późno
Tracił w płomieniach koronę

Deszcz lunął rzęsiście
Zalał łzami pień złamany
Trzysta lat stałeś tak dumnie
Żegnaj przyjacielu kochany.

autor

Odyseusz62

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

samisen

godzinę temu

O jasny piorun by to strzelił…
Czuć przywiązanie a teraz pozostał smutek, żal i tęsknota…
To, coś jakby stracić najlepszego przyjaciela albo bliską osobę
Pozdrawiam serdecznie :)

Odyseusz62

pięć minut temu

Dziękuję i pozdrawiam.

LydiaDel

dwie godziny temu

Widocznie przyszedł jego czas, tak jak na każdego z nas. Przed żywiołami mam respekt.
"Żegnaj przyjacielu kochany." - piękne, sentymentalne zakończenie. 6/5 Serdeczności

Odyseusz62

godzinę temu

Dziękuję i pozdrawiam.

Krystek

pięć godzin temu

Żywiołu nie zatrzymamy.
Przyroda uczy nas pokory.
Ślę moc serdeczności:)

Odyseusz62

trzy godziny temu

Dziękuję i pozdrawiam.

sturecki

pięć godzin temu

Mocne jak grom z nieba – pokazał, że nawet coś wielkiego i starego może paść w jednej chwili, i to nie z winy, tylko z losu. W prostocie wersów czuć żal i szacunek – tak się żegna legendarny dąb.
6/5