Boli, kiedy nasze uczucia w beton trafiają. Pozdrawiam

Bardzo smutny wiersz, z rozczarowaniem w tle...
Wybacz, Bożenko, że czytam go z poślizgiem,
czasem bywam zakręcona, poza tym chyba wtedy mnie nie było na portalu
i później się nagromadziło różnych monitów, np. na temat odpowiedzi na komentarze,
obiecałam zaglądać, /bo lubię Twoje pióro/ i jest mi wstyd, że obietnicy nie dotrzymałam, wybacz.
Tak poza tym to mam stale jakieś sprawy na głowie, a to zdrowotne, /które się zapętliły,
a ja powoli próbuję rozpętlać, ale wiele rzeczy nie do końca ode mnie zależy, np, terminy
przyjęć, tam gdzie bym nie chciała być, ale muszę.../
a i pewne historie w domu, z historiami naprawczymi się zbiegły itp.
W związku z powyższym, nie wiem czy jeszcze tutaj długo pobędę,
z pewnością zrobię sobie przynajmniej przerwę, a w lecie będzie konieczna,
bo niestety muszę pobyć poza domem, tylko jeszcze nie wiem na jak długo,
aby jak najkrócej, mam pietra, ale jeszcze przez do lipca nie chcę na zapas się
martwić, choć mam pietra.
Wybacz moje osobiste wywody,
pozdrawiam Cię ciepło, i życzę przede wszystkim
dużo zdrówka i oby było jak najmniej w Twoim życiu
rozczarowań, takich jak peelki w wierszu...

Wiersza ma w sobie emocje...i nie jest przegadany. Super! Pozdrawiam!

Bardzo to boli, gdy przestajemy być ważni dla kogoś, kto nadal ma miejsce w naszym sercu. Wtedy nie dowierzamy, że ktoś tak po prostu zamknął etap wcześniejszego uczucia i rozpoczął nowy.
Umiejętnie ukazany dramatyzm sytuacji w jasnym, powiedziałabym nawet, że skrótowym przekazie.
Pozdrawiam.

Pięknie oddany klimat tego wiersza. Mnóstwo emocji : delikatność, sentymentalizm ale i prawdziwy dramat. Tak właśnie "brzmią" dobre wiersze. Te dramaty często okazuję się najważniejsze... Poezja nadaje im urodę i pozwala cieszyć się przeżyciami nawet wtedy, gdy finalnie nie zakończyły się dla nas zbyt pozytywnie... To jest jedna z największych tajemnic poezji ... Pozdrawiam...

Jedni z sentymentem przechowują najmniejsze nawet karteluszki sprzed lat, by móc do nich wracać, choćby te powroty były bolesne... Inni pozbywają się wszystkich pamiątek, by nie dawać pożywki wspomnieniom, nie wiedząc jeszcze, że podświadomość zapisuje nawet to, o czym wolelibyśmy zapomnieć i przypomina, gdy najmniej się tego spodziewamy... Pozdrawiam cieplutko :)

Warto pozamiatać w sercu ... i pamiętać o dystansie do słów wypowiadanych ... wtedy i rany szybciej się goją ... bo na każdy krok człowiek jest przyszykowany ...

Bożenko, mocno odebrałam Twój wiersz... niepamięć, łatwość z jaką niektórzy ludzie szafują słowami i uczuciami jest dla mnie niezrozumiała... trudno ponownie zaufać...zamieć w sercu jest naturalna!
Serdeczności:)⭐

Są ludzie, którzy z taką łatwością wyrzucają kogoś z serca, jak się wymiata śmieci z podłogi. Nie rozumiem tego.
Pozdrawiam serdecznie.