Poruszające serce wersy, pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.

Piękny wiersz Kropelko ... ozdrawiam serdecznie ...

Wspaniały wiersz

Trudne jest zmaganie się z depresją. Samemu trudno dać sobie z nią radę. Ważna pomoc bliskich i przyjaciół. Ważny temat w dzisiejszym wyobcowanym swiecie. Pozdrawiam serdecznie

stan dotyczy ludzi słabych którzy na etapie dojrzewania nie wykształcili mechanizmów obronnych a teraz wróg zdobywa kolejne przyczółki

Depresja to cichy zabójca mówią lecz czy przeciętny człowiek może ją rozpoznać? Jak zwykle Kaziu poruszająco napisałaś.
Pozdrowionka z podobaniem 🌟👍

Zapominanie jest procesem i nie da się pominąć żadnego etapu. Obniżenie nastroju jest w niego wpisany. Jednak, gdy trwa zbyt długo coś z tym trzeba zrobić, by zacząć żyć TU i TERAZ..

Czasem depresja bywa naprawdę straszna jej konsekwencje także pozdrawiam;)

Smutny wiersz...
Pozostaje pytanie - jak długo trwa zapominanie... Czasem bardzo długo, a czasem myślę że wcale...
Pozdrawiam serdecznie

Pozwoliłem sobie na eksperyment, przepraszam, że na Twoim wierszu. Poprosiłem sztuczną inteligencję o analizę - nie udostępniając jej tytułu wiersza. Oto wynik:
Wiersz, który analizujesz, przedstawia melancholijną refleksję nad czasem, uczuciami i przemijaniem. Nastrój utworu jest przygnębiający, pełen smutku i zadumy nad życiem. Przyjrzyjmy się bliżej poszczególnym jego elementom.

1. "W nagości drzew i szumie wiatru... przyszła razem z deszczem."
Nagość drzew: Nagość drzew może symbolizować utratę, pustkę lub odsłonięcie czegoś ukrytego. Drzewa bez liści są surowe, pozbawione życia, co może odnosić się do stanu emocjonalnego podmiotu lirycznego.
Szum wiatru i deszcz: Wiatr i deszcz to często symbole jesieni, która sama w sobie jest porą roku kojarzoną z przemijaniem i smutkiem. Przychodzą razem, co podkreśla atmosferę smutku i refleksji.
2. "Świat w kolorze sepii, czy kiedyś zwiędną niepotrzebne myśli?"
Kolor sepii: Sepia to odcień brązu, który często kojarzy się ze starymi fotografiami, nostalgią i wspomnieniami. Świat w takim kolorze może symbolizować coś przeszłego, dawnego, co nieodwracalnie zmieniło barwę życia podmiotu.
Niepotrzebne myśli: Wskazuje na refleksję nad trudnymi, być może natrętnymi myślami, które dominują umysł podmiotu. Pytanie, czy te myśli "zwiędną", jest pytaniem o możliwość zapomnienia lub uwolnienia się od ciężaru tych myśli.
3. "Jak długie jest zapominanie?"
To pytanie retoryczne podkreśla trudność w procesie zapominania. Zapominanie jest tu przedstawione jako coś długotrwałego i być może nieskończonego, co sugeruje, że ból czy trudne wspomnienia nie opuszczają podmiotu łatwo.
4. "Przemyka niepokój, otula pajęczyną zimne dłonie."
Niepokój: To uczucie staje się niemal namacalnym bytem, który przemyka, jakby był czymś żywym.
Pajęczyna: Pajęczyna otulająca dłonie może symbolizować delikatne, ale nieprzyjemne uczucie paraliżu, osaczenia, coś, co powoli, ale nieubłaganie przykleja się do człowieka.
Zimne dłonie: To może być metafora samotności, smutku, braku ciepła emocjonalnego.
5. "Chcę - słowo dawno zapomniane."
To wyrażenie sugeruje utratę woli, motywacji czy pragnienia. Słowo "chcę" nie jest już częścią życia podmiotu, co wskazuje na rezygnację lub depresję.
6. "Krople spływają po szybie, niczym łzy."
Krople deszczu na szybie: To klasyczny symbol smutku, samotności, może odnosić się do wewnętrznego stanu podmiotu, który przelewa swoje emocje na otaczający go świat.
Niczym łzy: Bezpośrednie porównanie kropli do łez podkreśla emocjonalny ból i uczucie osamotnienia.
7. "Dzień tonie w jesiennej nostalgii - Łka."
Jesienna nostalgia: Jesień w literaturze często symbolizuje starzenie się, przemijanie, a nostalgia to tęsknota za tym, co minęło. W tym kontekście dzień "tonie" w tych uczuciach, co wskazuje na przytłoczenie nimi.
Łka: To słowo wprowadza personifikację dnia, co wzmacnia uczucie smutku i tęsknoty.
8. "Pełna garść tabletek... kolorowe - tylko one."
Garść tabletek: Może być symbolem desperacji, próbą ucieczki od bólu, czy też ostatecznym rozwiązaniem trudnych emocji.
Kolorowe tabletki: W kontraście do całego wiersza, w którym dominuje sepiowa tonacja, te kolorowe elementy mogą symbolizować fałszywe poczucie ulgi lub ucieczki od rzeczywistości.
Podsumowanie
Wiersz jest głęboko melancholijny, pełen refleksji nad przemijaniem, smutkiem i samotnością. Symbolika jesieni, nostalgii, zimna i niepokoju maluje obraz wewnętrznego świata podmiotu lirycznego, który zmaga się z przytłaczającymi emocjami. Wydźwięk utworu jest pesymistyczny, podkreślając trudność w radzeniu sobie z ciężkimi myślami i uczuciami.

Smutasek, ale wierzę, że to peelki. Co do tak napisanego tytułu, zaciekawiła mnie geneza słowa, czyli "de presion", w językach łacińskich, czyli jakoś tak stan wywołany presją, napięciem, ciśnieniem. W realu chyba tak nie jest, ale to taki mój off top.
Pozdrawiam

Poruszający i obrazowy opis wewnętrznego stanu przygnębienia, gdzie jesienna sceneria i deszcz stają się metaforami głębokiego smutku i beznadziei, potęgując poczucie osamotnienia i bezsilności.

Na z poprawę nastroju niezbędny jest kontakt
z przyjazną osobą. Samotność i łzawa pogoda
mają zły wpływ na samopoczucie.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)